Announcing: BahaiPrayers.net

Kobiety

Kompilacja zebrana przez Dział Badań Powszechnego Domu Sprawiedliwości

Styczeń 1986 r.
***
Tytuł oryginału: Women

Compiled by the Research Department of the Universal House of Justice

Angielska wersja poprawiona w lipcu 1990 r. Polska wersja 2020 r.

Wzór na okładce: Joe Paczkowski
Projekt: Stephen Beale
Wydawnictwo Bahá’í
2020
ul. Lanciego 13 lok.6, 02-792 Warszawa
ISBN: 978-83-87495-51-0
***
SPIS TREŚCI
Str.
I. Bahaickie pojęcie równości
II. Rola kształcenia w rozwoju kobiet

III. Zastosowanie zasady równości w życiu rodzinnym

IV. Kobiety na świecie
V. Wspieranie rozwoju kobiet
VI. Literatura
I. Bahaickie pojęcie równości
Wyjątki z Pism Bahá’u’lláha

O Dzieci Człowiecze! Zali nie wiecie, dlaczego z jednej was ulepiliśmy gliny? By nie wynosił się nikt z was ponad innego. Rozważajcie po wszystkie czasy w sercach waszych, jak zostaliście stworzeni. Żeśmy stworzyli was wszystkich z jednej i tej samej materii, przeto się godzi wam być jako jedna dusza, chadzać jednymi stopami, jadać jednymi usty i mieszkać w jednym kraju, aby przez czyny wasze i postępki znaki jedności oraz istota wewnętrznej swobody objawione zostały z głębi duszy waszej. Oto rada Moja wam dana, o synowie światłości. Baczcie na radę tę, byście zyskali owoc świętości z drzewa cudownej chwały.

(Słowa ukryte, arab. nr 68) [1]

Pochwalony, niezmiernie pochwalony jest Ten, który usunął różnice i ustanowił harmonię. Wysławiany, nieskończenie wysławiany jest Ten, który położył kres niezgodzie a zarządził solidarność i jedność. Chwała niechaj będzie Bogu, Pióro Najwyższego zniosło różnice pomiędzy Jego sługami a służebnicami i dzięki Jego doskonałym łaskom oraz wszechogarniającemu miłosierdziu przyznało wszystkim pozycję i rangę na tym samym poziomie. Skruszył grzbiet czczych wyobrażeń mieczem wypowiedzi i starł niebezpieczeństwa próżnych wydumań przenikającą siłą swej potęgi.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego) [2]

Ten Pokrzywdzony usłyszał twój głos i to, co twój wewnętrzny i zewnętrzny język wypowiedział ku chwale twego Pana. Na sprawiedliwość Boga! To, co ludzie posiadają i skarby ziemi oraz własności władców i królów, w dniu tym nie równa się śpiewaniu Jego chwały. Pan Królestwa świadczy o tym w tej wspaniałej chwili. A usłyszawszy twoje jęki i lamenty odpowiadamy Tablicą, która ogłasza między ziemią a niebem i wspomina cię słowami unieśmiertelniającymi to, co objawiło się z ciebie w Jego miłości, Jego służbie, w Jego pamięci i Jego chwale. I on uczynił to, co wypłynęło z twych ust rękojmią u Niego dla ciebie. On zaprawdę jest Najbardziej Szczodrym, Najhojniejszym. Jeśli prawdziwie słuchasz tego, co zostało tobie objawione w tej chwili przez Moje Najwznioślejsze Pióro, wzlecisz na skrzydłach gorliwości w niebo miłości do Pana Dnia Przymierza i mówić będziesz każdego dnia twego życia: Dzięki niech będą Tobie, o Ty Utęsknienie świata, i chwała niechaj będzie Tobie, o Ty Ukochany ludzi rozumiejących. Niech całe istnienie będzie ofiarą dla łask Twoich i wszystko, co było i kiedykolwiek będzie, okupem za Twe słowo, o Ty, Pokrzywdzony pomiędzy ludźmi nienawiści, o Ty, który dzierżysz wodze wszystkich w niebie i na ziemi.

Tego Dnia Ręka bożej łaski usunęła wszelkie różnice. Słudzy Boga i Jego służebnice są postrzegani na tym samym poziomie. Błogosławiony jest sługa, który osiągnął to, co Bóg zarządził, podobnie jak liść poruszający się w zgodzie z powiewami Jego woli. Ta łaska jest wielka, a pozycja wzniosła. Jego szczodrość i dary są zawsze obecne i oczywiste. Któż jest w stanie okazać stosowną wdzięczność za nieustający potok Jego darów i łask?

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego i arabskiego) [3]

Na Me życie! Imiona służebnic, które są oddane Bogu zostały zapisane i ustalone Piórem Najwyższego w Karmazynowej Księdze. Przewyższają one mężczyzn w obliczu Boga. Jakże wielu jest bohaterów i rycerzy w polu, którzy są pozbawieni Prawdziwego i nie mają udziału w Jego uznaniu, lecz ty osiągnęłaś i otrzymałaś spełnienie.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego) [4]

Zaprawdę, Pióro Najwyższego dało świadectwo twego uznania Go, twej miłości do Niego i twego zwrócenia się ku Odwiecznemu Obliczu w czasie, gdy świat Go odrzucił, oprócz tych, których wyznaczył Bóg, Najwyższy.

Dobre jest dla ciebie, że przystroiłaś się ozdobą miłości Boga i że mogłaś Go wspominać i głosić Jego chwałę. Boża łaska w swej całości jest w potężnej władzy Boga, niech będzie wywyższony. On obdarza nią kogo zechce. Niejeden wszak mężczyzna uznawał siebie za wysławianego duchownego oraz składnicę niebiańskich tajemnic, a jednak, gdy nawiedziła go najmniejsza próba powstawał z takim sprzeciwem i odmową, że sprawiał, iż Zgromadzenie na wysokości biadało i lamentowało. Jednakże dzięki darom Boga i Jego nieskończonej łasce osiągnęłaś ukrytą tajemnicę oraz skarb dobrze strzeżony. Zachowaj zatem, w imię Boga, ten wysoki stan i kryj go przed oczyma zdradliwych. Chwała jaśniejąca z horyzontu Mego Królestwa niech będzie nad tobą i nad każdą służebnicą, która osiągnęła świetność Mego najwyższego Tronu.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego i arabskiego) [5]

Błagamy Boga, by dopomógł wszystkim liściom zdobyć wiedzę Drzewa i nie pozbawiał ich oceanu swej hojności. Tego dnia nie zwraca się uwagi na wzniosłość czy uniżenie, na ubóstwo czy bogactwo, szlachectwo czy pochodzenie, słabość czy potęgę. Ten, kto rozpozna niezrównanego Ukochanego jest posiadaczem prawdziwego bogactwa i zajmuje boską pozycję. Dzisiaj na dworze Prawdziwego królowa świata i jej podobne nie są warte ziarna gorczycy, ponieważ mimo, iż może ona przemawiać w imię Boga, wzywać Pana stworzenia codziennie w świątyni swego ciała i wydawać duże sumy ziemskiego bogactwa na rozwój swego narodu, jest ona pozbawiona rozpoznania Słońca Jego Objawienia i odgrodzona od Prawdziwego, którego upamiętnianiu się oddaje.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego i arabskiego) [6]

Poprzez wieki i stulecia niejeden człowiek wyczekiwał Objawienia Boga, a jednak, gdy z horyzontu świata zajaśniało Światło, wszyscy, z wyjątkiem kilku, odwrócili swe twarze od niego. Którakolwiek spośród służebnic rozpoznała Pana wszystkich Imion, jest zapisana przez Najwyższe Pióro w Księdze jako jedna z tych ludzi. Wychwalaj Ukochanego świata za to, iż pomógł ci poznać Świt swoich Znaków i Objawiciela dowodów Jego Chwały. To wielka hojność, szczodra łaska. Zachowaj ją w Imię Prawdziwego.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego i arabskiego) [7]

Wyjątki z Pism i Wypowiedzi ‘Abdu’l-Bahy

Od początku istnienia do Dnia Obiecanego mężczyźni zachowywali przewagę nad kobietami pod każdym względem. W Koranie {4,34} objawione jest: „Mężczyźni stoją nad kobietami”. Lecz w tym cudownym Objawieniu najznakomitszy potok od Chwalebnego Pana przyczynił się do oczywistych osiągnięć kobiet. Powstały służebnice, które przewyższyły mężczyzn na polu wiedzy. Powstały z taką miłością i uduchowieniem, że stały się przyczyną potoków szczodrości Suwerennego Pana dla rodu ludzkiego, a swoją świętością, czystością i przymiotami ducha doprowadziły wielu do brzegu jedności. Stały się przewodnią pochodnią dla wędrowców po pustkowiach zagubienia i roznieciły w przygnębionych w niższym świecie płomień miłości Pana. Jest to łaskawa właściwość tego wspaniałego Wieku, który obdarzył siłą słabszą płeć i dał kobiecości męską moc.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego) [8]

O służebnico Boga! W tym wspaniałym objawieniu, w którym Pradawne Piękno i Ujawniona Światłość – oby duch mój złożony został w ofierze dla Jego ukochanych – powstał z horyzontu odwiecznych nadziei, kobiety przyjęły przymioty mężczyzn wykazując się stałością w Sprawie Boga i przejawiając bohaterstwo i siłę nieustraszonych mężczyzn. Wkroczyły na równinę wiedzy mistycznej i wzniosły wysoko chorągiew na wyżynach pewności. Ty także musisz podjąć potężny wysiłek i okazać najwyższą odwagę. Dołóż starań i skosztuj słodyczy niebiańskiego napoju, bo słodki smak miłości Boga będzie trwał do końca, który nie ma końca.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego) [9]

Składaj dzięki Panu, że wśród tego rodu jesteś pierwszą wierzącą1, że podjęłaś się rozwiewać tchnące słodyczą powiewy i powstałaś, by prowadzić innych. Jest moją nadzieją, że dzięki obfitościom i łaskom Piękna Abhá twoje oblicze zostanie rozświetlone, twoje usposobienie będzie miłe, twoja woń rozprzestrzeniona, twoje oczy będą widzieć, twoje uszy staną się czujne, język wymowny, twoje serce napełnione najwznioślejszymi z dobrych nowin, a twoja dusza odświeżona boskimi aromatami, tak, byś mogła powstać pośród twej rasy i zajmować się oświecaniem ludzi i stać się wypełnioną światłem. Chociaż źrenica oka jest czarna, jest źródłem światła. Bądź ty jej podobna. To usposobienie winno być promienne, nie zaś wygląd zewnętrzny. Zatem z najwyższą ufnością i pewnością mów: „Boże! Uczyń mnie promiennym światłem, świecącą lampą i lśniącą gwiazdą, tak, bym mogła rozświetlić serca błyszczącym promieniem z Twego Królestwa Abhá”.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego) [10]

Ustanowienie kobiecego zgromadzenia celem krzewienia wiedzy jest w zupełności do przyjęcia, lecz dyskusje muszą być ograniczone do spraw oświaty. Powinno to być zrobione w taki sposób, by różnice, z dnia na dzień, zostały zupełnie wytarte, a nie, broń Boże, by skończyło się to sporem między mężczyznami a kobietami. Jeśli chodzi o kwestię zasłony, nie powinno się robić nic, co sprzeczne z rozsądkiem. Poszczególne kobiety powinny dzisiaj postępować w sposób, który będzie powodem do wiecznej chwały ogółu kobiet, tak, by wszystkie kobiety zostały oświecone. A to polega na zbieraniu się, by się uczyć, jak nauczać; na organizowaniu spotkań, by recytować wersety, by wznosić prośby do królestwa Pana jawnych znaków i na zapewnieniu oświaty dla dziewcząt. Zastanów się nad sposobem, w jaki Jináb-i-Ṭáhirih zwykła nauczać. Była wolna od wszelkich trosk i z tego powodu była olśniewająca.

Teraz świat kobiet powinien być światem duchowym, nie politycznym, aby był promieniejącym. Kobiety innych narodów wszystkie są pogrążone w sprawach politycznych. Jaka jest z tego korzyść i jaki to daje owoc? Tak dalece, jak możecie, powinnyście zająć się sprawami duchowymi, które będą sprzyjać wywyższeniu Słowa Boga i rozwiewaniu Jego woni. Wasze postępowanie powinno prowadzić do harmonii między wszystkimi i do zjednoczenia i dobra wszystkich.

Staram się, z potwierdzeniem i pomocą Bahá’u’lláha tak poprawić świat służebnic, że wszyscy będą zdumieni. Ten postęp ma nastąpić w duchowości, w cnotach, w ludzkich doskonałościach i w boskiej wiedzy. W Ameryce, kolebce wyzwolenia kobiet, kobiety są ciągle odgrodzone od instytucji politycznych, ponieważ się kłócą. Mają dopiero mieć przedstawicielkę w Izbie Reprezentantów. Bahá'u'lláh również ogłosił: „O wy mężczyźni Domu Sprawiedliwości”. Powinnyście być spokojne i opanowane, tak, by praca postępowała z mądrością, inaczej zapanuje taki chaos, że rzucicie wszystko i uciekniecie. „To nowonarodzone dziecię w jedną noc pokonuje drogę, na której przejście potrzeba stu lat”. W skrócie, powinnyście zająć się teraz sprawami czystej duchowości, a nie spierać się z mężczyznami. ‘Abdu’l-Bahá taktownie podejmie odpowiednie kroki. Bądź pewna. Na koniec sama zawołasz: „To zaiste była najwyższa mądrość!”. Wzywam cię, byś zakończyła ten spór między mężczyznami a kobietami.

Nikt sam nie może niczego osiągnąć. ‘Abdu’l-Bahá musi być zadowolony i pomagać.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego) [11]

Wiedz, o służebnico, że w obliczu Bahá, kobiety są widziane na równi z mężczyznami, a Bóg stworzył całą ludzkość na swój własny obraz i według swego własnego podobieństwa. To oznacza, że mężczyźni, tak samo jak kobiety, są objawicielami Jego imion i przymiotów, i z duchowego punktu widzenia nie ma między nimi różnicy. Ten, kto bardziej zbliży się do Boga, ten jest najbardziej wyróżniony, czy to mężczyzna, czy kobieta. Jak wiele służebnic, żarliwych i oddanych, okazało się, w opiekuńczym cieniu Bahá, wyższymi od mężczyzn i przewyższyło słynnych świata.

Dom Sprawiedliwości jednakże zgodnie z wyraźnym tekstem bożego Prawa, jest ograniczony do mężczyzn2; jest to jedna z mądrości Pana Boga, która wkrótce okaże się oczywista jako słońce w zenicie.

(Selections from the Writings of ‘Abdu’l-Bahá, 38.3–38.4) [12]

Ponadto jedną z nauk Bahá’u’lláha jest równość kobiet i mężczyzn. Świat ludzkości ma dwa skrzydła – jedno to kobiety, a drugie mężczyźni. Ptak nie może latać, dopóki oba skrzydła nie są jednakowo rozwinięte. Jeśli jedno skrzydło pozostanie słabe, lot jest niemożliwy. Dopóki świat kobiet nie stanie się równy światu mężczyzn w dochodzeniu do cnót i doskonałości, nie można będzie osiągnąć pomyślności i dobrobytu tak, jak należy.

(Selections from the Writings of ‘Abdu’l-Bahá, 227.18) [13]

Skoro jest to wiek światła, jest oczywistym, że Słońce Rzeczywistości, Słowo, objawiło się całej ludzkości. Jednym z potencjałów ukrytych w królestwie ludzkim była zdolność bądź możliwość kobiety. Dzięki świetlanym promieniom boskiego oświecenia zdolności kobiety zostały w tym wieku tak rozbudzone i ujawnione, że równość mężczyzn i kobiet jest ustanowionym faktem.

W dzisiejszym dniu człowiek musi badać rzeczywistość bezstronnie i bez uprzedzeń, by dotrzeć do prawdziwej wiedzy oraz wniosków. Co zatem stanowi nierówność między mężczyzną a kobietą? Oboje są ludźmi. Pod względem zdolności oraz roli każde jest dopełnieniem drugiego. Co najwyżej chodzi o to: kobiecie odmawiano możliwości, którymi cieszył się mężczyzna od tak dawna, szczególnie przywileju wykształcenia.

Prawdą jest, że cała ludzkość to stworzenia i słudzy jednego Boga i w Jego ocenie wszyscy są ludźmi. Człowiek to termin rodzajowy odnoszący się do całej ludzkości. Biblijne słowa „Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam3” nie znaczą, że kobieta nie była stworzona. Obraz i podobieństwo Boga odnosi się również do niej. Po persku i arabsku istnieją dwa różne słowa tłumaczone na angielski jako „man” (człowiek/mężczyzna): jedno obejmuje mężczyznę i kobietę, drugie zaś odróżnia mężczyznę od kobiety jako męskie od żeńskiego. Pierwsze słowo wraz z zaimkiem jest rodzajowe, zbiorcze; drugie jest ograniczone do tego co męskie. Tak samo jest w hebrajskim.

Akceptowanie i przestrzeganie różnicy, której Bóg nie zamierzał w stworzeniu to niewiedza i przesąd.

Mam nadzieję, że sztandar równości będzie podniesiony na wszystkich pięciu kontynentach, gdzie, jak na razie, nie w pełni jest uznany i ustanowiony. W tym oświeconym świecie Zachodu kobieta uczyniła nieporównywalnie większy postęp niż kobiety Wschodu. I niech będzie wiadome jeszcze raz, że dopóki kobieta i mężczyzna nie uznają i wcielą w życie równości, postęp społeczny i polityczny tutaj czy gdzie indziej nie będzie możliwy. Ponieważ świat ludzkości składa się z dwu części lub członów: jedną jest kobieta, drugą jest mężczyzna. Dopóki te dwa człony nie będą równe w sile, jedność ludzkości nie może być ustanowiona, a szczęście i błogość ludzkości się nie urzeczywistnią. Z wolą Boga, tak się stanie.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912 (Wilmette: Bahá’í Publishing Trust, 1982), str. 74–77) [14]

Dzisiaj kwestie najwyższej wagi stoją przed ludzkością, kwestie szczególne dla tego promiennego wieku.

Jedna z tych kwestii dotyczy praw kobiety i jej równości z mężczyzną. W poprzednich wiekach uważano, że kobieta i mężczyzna nie są równi – to znaczy, kobietę uznawano za niższą od mężczyzny, nawet z punktu widzenia jej anatomii i stworzenia. Była szczególnie uważana za mniej inteligentną i panowała powszechnie opinia, że wkroczenie na arenę ważnych spraw jest dla niej niedozwolone. W niektórych krajach mężczyzna posuwał się tak daleko, że wierzył i nauczał, że kobieta należała do sfery poniżej ludzkiej. Lecz w tym wieku, wieku światłości i odkrycia tajemnic, Bóg udowadnia ku satysfakcji ludzkości, że wszystko to jest niewiedzą i błędem; nie, raczej, jest jasno ustanowione, że mężczyźni i kobiety jako wzajemnie się uzupełniające części ludzkości dorównują sobie i że żadna różnica w ocenie nie jest dozwolona, ponieważ wszyscy są ludźmi. Warunki w dawnych wiekach wynikały z braku możliwości dla kobiety. Odmawiano jej prawa i przywileju wykształcenia oraz pozostawiano ją w stanie niepełnego rozwoju. Naturalnie nie mogła robić postępów i nie czyniła ich. W rzeczywistości, Bóg stworzył całą ludzkość i w ocenie Boga nie ma różnicy co do mężczyzny i kobiety. Ten, którego serce jest czyste, jest mile widziany w Jego obliczu, czy to mężczyzna, czy kobieta. Bóg się nie dopytuje, „Jesteś kobietą, czy jesteś mężczyzną?” Sądzi On ludzkie działania. Jeśli są one miłe na progu Wspaniałego, mężczyzna i kobieta będą na równi uznani i wynagrodzeni.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 133) [15]

Świat ludzki składa się z dwu części: męskiej i żeńskiej. Każda jest uzupełnieniem drugiej. Zatem, jeśli jedna jest ułomna, druga siłą rzeczy będzie niekompletna i doskonałość staje się nieosiągalna. Ludzkie ciało ma prawą i lewą rękę, funkcjonalnie równe w służeniu i zadaniach. Jeśli któraś okaże się ułomna, ułomność z natury rzeczy przejdzie na drugą, o tyle że dotyka to całości w jej pełni; ponieważ osiągnięcie nie jest normalne, chyba że obie są doskonałe. Jeśli mówimy, że jedna ręka jest wadliwa, dowodzimy niemocy i niezdolności drugiej; bo z jedną ręką nie ma pełnego dokonania. Tak jak fizyczne dokonanie jest pełne z dwiema rękami, tak mężczyzna i kobieta, dwie części organizmu społecznego, muszą być doskonali. Nie jest naturalnym, by któreś z nich pozostało nierozwinięte; i dopóki oboje nie staną się doskonali, szczęście świata ludzkiego nie zostanie osiągnięte.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 134) [16]

Status kobiety w dawnych czasach był niezmiernie opłakany, ponieważ wierzono w Oriencie, że najlepsze dla kobiety jest pozostawać w niewiedzy. Uważano, że lepiej, by nie umiała czytać i pisać po to, by nie wiedziała o wydarzeniach na świecie. Uważano, że kobieta została stworzona, by wychowywać dzieci i zajmować się obowiązkami domowymi. Jeśli chciała uczestniczyć w lekcjach, poczytywano to za sprzeczne z czystością; tak z kobiet zrobiono więźniarki gospodarstwa domowego. Domy nie miały nawet okien na świat zewnętrzny. Bahá'u'lláh zniweczył te wyobrażenia i ogłosił równość mężczyzn i kobiet. Sprawił, że kobietę darzono szacunkiem przykazując, by wszystkie kobiety były kształcone, żeby nie było różnicy w kształceniu obu płci, i by mężczyzna i kobieta dzielili te same prawa. W ocenie Boga nie istnieje różnica płci. Temu, czyja myśl jest czysta, czyje wykształcenie jest pełniejsze, czyje naukowe osiągnięcia są większe, czyje dobroczynnne uczynki doskonalsze, czy to mężczyzna czy kobieta, osoba biała czy kolorowa, należą się pełne prawa i uznanie, nie ma żadnej różnicy.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 166) [17]

Brak postępu i biegłości kobiety wynikał z jej niedostatku równego wykształcenia i możliwości. Gdyby jej dano tę równość, niewątpliwie odpowiadałaby mężczyźnie w umiejętnościach i zdolnościach. Szczęście ludzkości zostanie urzeczywistnione, kiedy kobiety i mężczyźni będą współdziałać i równo się rozwijać, ponieważ jedno jest uzupełnieniem i towarzyszem drugiego.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 182) [18]

On ustanawia równość mężczyzny i kobiety. Jest to szczególne dla nauki Bahá’u’lláha, ponieważ wszystkie inne religie postawiły mężczyznę ponad kobietą.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 455) [19]

Kobiety mają te same prawa na ziemi, co mężczyźni; są one bardzo ważną częścią tak religii, jak i społeczeństwa. Jak długo kobietom będzie się zabraniało osiągania ich najwyższych możliwości, tak długo mężczyźni nie będą zdolni do osiągnięcia swoich szczytów.

(Mowy paryskie: przemówienia wygłoszone przez ‘Abdu’l-Bahę w 1911 roku, Skonpres, 2011, 40:33) [20]

W ludzkim świecie (…) jednak znajdujemy wielką różnicę, bo rodzaj żeński uważany jest za niższy i nie ma tych samych praw i przywilejów, co rodzaj męski. Te warunki nie wypływają z natury, tylko z wychowania. W Boskim Stworzeniu nie ma takiej różnicy. W oczach Boga jedna płeć nie jest lepsza od drugiej. Dlaczego więc jedna z nich ma narzucać swoją wolę, odmawiając drugiej właściwych praw i przywilejów tak, jakby Bóg upoważnił ją do takiego postępowania? Gdyby kobiety miały takie same prawa do wiedzy jak mężczyźni, wyniki pokazałyby, że mają te same zdolności do nauki.

Pod pewnymi względami kobieta jest więcej warta niż mężczyzna. Ma serce czulsze, jest bardziej wyrozumiała i ma lepszą intuicję.

(Mowy paryskie: przemówienia wygłoszone przez ‘Abdu’l-Bahę w 1911 roku, Skonpres, 2011, 50:5-6) [21]

Sprawiedliwość Boska wymaga, aby prawa obu płci były przestrzegane, gdyż w oczach Nieba żadna nie jest lepsza. Dla Boga godność nie zależy od płci, tylko od czystości i światłości serca. Cnoty ludzkie dane są wszystkim jednakowo!

(Mowy paryskie: przemówienia wygłoszone przez ‘Abdu’l-Bahę w 1911 roku, Skonpres, 2011, 50:10) [22]

W Objawieniu Bahá’u’lláha kobiety idą w jednym szeregu z mężczyznami i pod żadnym względem nie zostaną w tyle. Są równouprawnione. Znajdą miejsce we wszystkich państwowych gałęziach administracji. Zajmą pozycje, uznane za najwyższe na świecie i będą brały udział we wszystkich sprawach. Bądź spokojna. Nie zważaj na obecną sytuację. W niedługiej przyszłości świat kobiet stanie się jasny i pełen chwały, ponieważ tak chciał Jego świątobliwość Bahá’u’lláh. Kobiety mają niezaprzeczalne prawo do głosowania, a ich uczestnictwo we wszystkich dziedzinach działalności ludzkiej także nie podlega dyskusji i jest pewne. Tego procesu nikt nie będzie w stanie zatrzymać ani opóźnić.

Są jednak pewne sprawy, które nie zasługują na uczestnictwo kobiet. Na przykład, gdy społeczność podejmuje twardą obronę przeciw atakom wrogów, kobiety są zwolnione z udziału w działaniach wojennych. Może się zdarzyć, że w jakimś okresie wojny dzikie wojownicze plemiona gwałtownie zaatakują państwo, planując zupełną zagładę wszystkich mieszkańców. W takich warunkach obrona jest konieczna, ale jej organizowanie i prowadzenie jest obowiązkiem mężczyzn, a nie kobiet, ponieważ serca kobiet są czułe i nie będą w stanie znieść widoku okropności rzezi, nawet jeśli jest to obrona. Kobiety są zwolnione od takich i temu podobnych działań.

Jak chodzi o skład Domu Sprawiedliwości Bahá’u’lláh zwraca się do mężczyzn, mówiąc: „O wy, mężowie Domu Sprawiedliwości!”.

Jednakże kobiety mają prawo głosowania w wyborach na członków Domu Sprawiedliwości, a ich prawo do głosowania nie podlega żadnej dyskusji. Kiedy postęp kobiet osiągnie najwyższy stopień, wtedy, zgodnie z wymogami czasu i miejsca oraz ich zdolnościami, uzyskają one nadzwyczajne przywileje. Co do tego bądź pewna. Jego świątobliwość Bahá’u’lláh ogromnie umocnił sprawę kobiet, a ich prawa i przywileje należą do najważniejszych zasad ‘Abdu’l-Bahá. Bądź spokojna! Nie potrwa długo, a mężczyźni tak zwrócą się do kobiet: „Błogosławione, błogosławione jesteście! Prawdziwie zasługujecie na wszelkie wielkie dary. Rzeczywiście jesteście godne, aby zdobić swoje głowy koroną wiecznej chwały, bowiem w naukach i sztuce, cnotach i doskonałościach stałyście się równe mężczyznom, a przewyższacie ich dobrocią serca, głębią miłosierdzia i współczucia.”

(Z Tablicy do indywidualnego wyznawcy tłumaczonej z j. perskiego, opublikowanej w: Mowy paryskie: przemówienia wygłoszone przez ‘Abdu’l-Bahę w 1911 roku, Skonpres, 2011, 59:5-8) [23]

Kobieta Wschodu poczyniła postępy. Dawniej w Indiach, Persji i w całym Oriencie nie była uważana za istotę ludzką. Pewne plemiona arabskie zaliczały swoje kobiety do swojego żywego inwentarza. W ich języku rzeczownik „kobieta” oznaczał również osła; czyli, ta sama nazwa dotyczyła obojga, a bogactwo mężczyzny było szacowane według ilości tych właśnie należących do niego zwierząt jucznych. Najgorszą obelgą, jaką ktoś mógł rzucić na mężczyznę, było zawołanie: „Ty kobieto!”.

Z chwilą przyjścia Bahá’u’lláha to się zmieniło. Zniósł pojęcie różnicy między płciami ogłaszając je równymi we wszystkich możliwościach.

W dawniejszych czasach uważano, że jest rozsądniejsze, by kobieta nie umiała czytać i pisać; powinna była wyłącznie mozolić się ciężkimi pracami. Nie była w ogóle wykształcona. Bahá'u'lláh oświadcza, że ważniejsze jest kształcenie kobiet niż mężczyzn. Jeśli matka jest nieuczona, to nawet jeśli ojciec posiadł dużą wiedzę, kształcenie dziecka będzie pełne braków, ponieważ nauka zaczyna się wraz z mlekiem. Dziecko przy piersi jest jako delikatna gałązka, którą ogrodnik może formować wedle woli.

Wschód zaczął wreszcie kształcić swe kobiety. Kilka z nich w Persji zostało wyzwolonych poprzez tę sprawę, a ulemowie nie są w stanie zaprzeczyć ich mądrości i wymowności. Wiele z nich to poetki. Są zupełnie nieulęknione.

Mam nadzieję na podobny postęp wśród kobiet Europy – by każda lśniła jako lampa, tak by ogłaszały nowinę o królestwie; by prawdziwie wspomagały mężczyzn; więcej nawet, by przewyższały mężczyzn, biegłe w naukach, a jednak wolne duchem, tak, by cały świat oświadczył, iż mężczyźni i kobiety mają bezwzględnie te same prawa. Wielką sprawiłoby mi radość ujrzeć takie kobiety. To jest użyteczne działanie; dzięki niemu kobieta wstąpi do królestwa. W przeciwnym wypadku nie będzie rezultatów.

(‘Abdu’l-Bahá on Divine Philosophy (Boston: Tudor Press, 1918), str. 86–88) [24]

Świat pozostawał w przeszłości pod rządami siły i mężczyzna panował nad kobietą z racji silniejszych i bardziej agresywnych cech zarówno swego ciała, jak i umysłu. Ale równowaga jest już zachwiana; siła traci na przewadze, a zyskuje bystrość umysłu, intuicja i cechy duchowe miłości i służby, w której kobiety są mocne. Dlatego też nowa epoka będzie mniej męska, a więcej przepojona kobiecymi ideałami, albo mówiąc dokładniej, będzie to epoka, w której męskie i kobiece pierwiastki cywilizacji pozostawać będą w większej równowadze.

(J. E. Esslemont, Bahá’u’lláh i nowa era, Hajdany, Narodowe Zgromadzenie Duchowe Bahaitów w Polsce, 1992, str. 160.) [25]

Wyjątki z listów napisanych w imieniu Shoghiego Effendiego

Miejsce kobiety w naukach wiary bahá'í, jeśli przedstawione należycie, z całą pewnością zwróci na siebie dużo uwagi, ponieważ dotyczy nie tylko aspektu prawnego, lecz jest również duchowe i kształcące. Nasze ideały są tak wzniosłe a zarazem tak wykonalne, że przy porównaniu żadne inne poglądy im nie dorównują.

(7 stycznia 1931 r. do Narodowego Zgromadzenia Duchowego Indii i Birmy) [26]

Jeśli chodzi o twoje pytanie dotyczące członkostwa Powszechnego Domu Sprawiedliwości: istnieje tablica ‘Abdu’l-Bahy, w której stwierdza On jednoznacznie, że członkostwo w Powszechnym Domu ogranicza się do mężczyzn, i że zawarta w tym mądrość będzie w pełni objawiona i doceniona w przyszłości. Jednakże kobiety mają pełne prawo do członkostwa w lokalnych jak i narodowych Domach Sprawiedliwości. Zatem, nie mogą być wybierane tylko do Domu Międzynarodowego. Bahaici powinni przyjąć to oświadczenie Mistrza w duchu głębokiej wiary, ufając, że kryje się w tym boskie przewodnictwo oraz mądrość, które stopniowo zostaną odkryte przed oczami świata.

(28 lipca 1936 r. do indywidualnego wyznawcy) [27]

Jeśli chodzi o członkostwo Międzynarodowego Domu Sprawiedliwości, ‘Abdu’l-Bahá stwierdza w jednej z Tablic, iż ogranicza się ono do mężczyzn, a mądrość tego będzie w przyszłości objawiona jasno niczym słońce. W każdym razie wierzący powinni wiedzieć, że skoro sam ‘Abdu’l-Bahá wyraźnie stwierdza równość płci z wyjątkiem niektórych przypadków, wyłączenie kobiet z Międzynarodowego Domu Sprawiedliwości nie powinno być zaskakujące. Z faktu, że nie ma równości funkcji między płciami nie powinno się jednakże wnioskować, że któraś z płci jest z natury wyższa bądź niższa od drugiej lub że nie mają równych praw.

(14 grudnia 1940 r. do Narodowego Zgromadzenia Duchowego Indii i Birmy) [28]

Wyjątki z listów napisanych przez Powszechny Dom Sprawiedliwości

Jak wynika jasno z pism Strażnika, tam, gdzie Bahá'u'lláh wyznaczył prawo między mężczyzną a kobietą, stosuje się ono mutatis mutandis też między kobietą a mężczyzną, chyba, że kontekst to uniemożliwia. Na przykład, tekst Kitáb-i-Aqdas zabrania mężczyźnie małżeństwa z żoną swego ojca (tj. ze swoją macochą), a Strażnik wskazał, że podobnie kobiecie nie wolno poślubić jej ojczyma.

(28 kwietnia 1974 r. do indywidualnego wyznawcy) [29]

Jeśli chodzi o twoje pytania odnośnie równości mężczyzn i kobiet, jest to, jak często tłumaczył ‘Abdu’l-Bahá, podstawowa zasada Bahá’u’lláha; zatem Prawa z „Aqdas” winny być rozpatrywane w tym świetle. Równość między mężczyznami i kobietami nie znaczy, fizjologicznie zaiste znaczyć nie może, by ich funkcje były identyczne. W niektórych sprawach kobiety przewyższają mężczyzn, do innych mężczyźni lepiej się nadają niż kobiety, podczas gdy w bardzo wielu aspektach różnica płci nie ma w ogóle znaczenia. Różnice funkcji są najwyraźniejsze w życiu rodzinnym. Zdolność do macierzyństwa ma wiele dalekosiężnych implikacji, uznanych w prawie bahaickim. Na przykład, jeśli nie można wykształcić wszystkich swoich dzieci, córki mają pierwszeństwo przed synami, ponieważ matki są pierwszymi wychowawczyniami kolejnego pokolenia. Ponadto z powodów fizjologicznych kobietom przysługują pewne zwolnienia od postu, które nie dotyczą mężczyzn.

(24 lipca 1975 r. do indywidualnego wyznawcy) [30]

Podstawową kwestią do rozwiązania jest ta, jak dzisiejszy świat, z jego tkwiącymi głęboko wzorami konfliktu, może się przemienić w świat, w którym panować będą harmonia oraz współpraca.

Porządek światowy można budować wyłącznie opierając się na niewzruszonej świadomości jedności rodu ludzkiego, prawdzie duchowej potwierdzanej przez wszystkie nauki humanistyczne. Antropologia, fizjologia, psychologia uznają jeden tylko rodzaj ludzki, chociaż zróżnicowany nieskończenie w drugorzędnych aspektach życia. Przyjęcie tej prawdy wymaga porzucenia uprzedzeń – i to wszelkiego rodzaju – rasowych, klasowych, dotyczących barwy skóry, wiary, narodowości, płci, stopnia cywilizacji materialnej, tego wszystkiego, co umożliwia ludziom mniemać o swojej wyższości nad innymi.

Uznanie jedności rodu ludzkiego to pierwszy i podstawowy warunek reorganizacji oraz administrowania światem jako jednym krajem, jako ojczyzną ludzkości. Powszechne przyjęcie tej zasady duchowej jest niezbędne dla wszelkiej skutecznej próby ustanowienia pokoju na ziemi.

(Październik 1985 r. do narodów świata) [31]

Wyjątki z listów napisanych w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości

Co do założenia, że w Wierze kobiety i mężczyźni cieszą się równością jest to, jak często wyjaśniał ‘Abdu’l-Bahá, podstawowa zasada pochodząca od Bahá’u’lláha, a zatem wspomniani przez Niego w Kitáb-i-Aqdas „Mężowie Sprawiedliwości” winni być rozpatrywani w świetle tej zasady.

(29 czerwca 1976 r. do indywidualnego wyznawcy) [32]

‘Abdu’l-Bahá zapewnia: „W tym boskim wieku szczodrobliwość Boga objęła świat kobiet. Równość mężczyzn i kobiet, wyjąwszy niektóre nieistotne przypadki, została ogłoszona w pełni i kategorycznie. Różnice więc zupełnie usunięto”. To, że mężczyźni i kobiety różnią się w pewnych cechach i funkcjach stanowi nieunikniony fakt natury; ważną rzeczą jest, że uważa On te nierówności, jakie jeszcze istnieją między płciami, za „nieistotne”.

(8 stycznia 1981 r. do Narodowego Zgromadzenia Duchowego Stanów Zjednoczonych) [33]

Masz rację stwierdzając, że mężczyźni i kobiety posiadają podstawowe i odrębne cechy. Rozwiązanie dane w naukach Bahá’u’lláha nie polega na tym, jak słusznie zauważasz, by mężczyźni stali się kobietami, a kobiety mężczyznami. ‘Abdu’l-Bahá dał nam klucz do tego problemu, kiedy uczył nas, że cechy oraz funkcje mężczyzn i kobiet „uzupełniają” się wzajemnie. Wyjaśniał dalej tę kwestię, kiedy mówił, że „nowa era” będzie „wiekiem, w którym męskie i żeńskie elementy cywilizacji będą lepiej zrównoważone”.

(22 kwietnia 1981 r. do indywidualnego wyznawcy) [34]

Może być pomocnym, by podkreślić (...), że bahaicka zasada równości mężczyzn i kobiet jest wyraźnie stwierdzona w naukach, a fakt, że w pewnych dziedzinach zachodzi między nimi różnica funkcji, wcale nie neguje tej zasady.

(23 sierpnia 1984 r. do dwóch wyznawców) [35]
II. Rola kształcenia w rozwoju kobiet
Wyjątki z Pism Bahá’u’lláha

Jest świętym obowiązkiem rodziców wychowywać swe dzieci, by były stałe w wierze (…). Ponieważ każdy chwalebny czyn jest zrodzony ze światła religii, a nie mając tego najwyższego daru dziecko nie odwróci się od wszelkiego zła ani nie zwróci się ku żadnemu dobru.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego, opublikowanej w: Bahá’í Education, a compilation, 1976 World Centre edition, str. 6) [36]

Wyjątki z Pism i wypowiedzi ‘Abdu’l-Bahy

Niech będzie Bóg pochwalony, wyznawczynie zorganizowały spotkania, gdzie się nauczą, jak nauczać Wiary, będą rozprzestrzeniać słodkie wonie Nauk i planować szkolenie dzieci.

(...) obecne powinny zająć się wszelkimi sposobami kształcenia dziewczynek; nauczaniem ich różnych gałęzi wiedzy, dobrego zachowania, należytego sposobu życia, kultywowania dobrego charakteru, czystości i stałości, wytrwałości, siły, zdecydowania, stanowczości w zamierzeniach; prowadzenia domu, kształcenia dzieci i wszystkiego, co szczególnie dotyczy potrzeb dziewcząt – w tym celu, by te dziewczęta, wychowane w twierdzy wszelkich doskonałości i chronione szlachetnym charakterem, kiedy same zostaną matkami, wychowywały swe dzieci od najwcześniejszego niemowlęctwa tak, by miały dobry charakter i by się dobrze sprawowały.

Niechaj się uczą wszystkiego, cokolwiek będzie sprzyjało zdrowiu ciała i fizycznej kondycji oraz jak chronić dzieci przed chorobą.

(Selections from the Writings of ‘Abdu’l-Bahá, 94.1–94.3) [37]

Pracujcie dla prowadzenia kobiet w owym kraju, nauczajcie młode dziewczęta i dzieci, tak, by matki mogły wychowywać swoje maleństwa od ich najwcześniejszych dni, w pełni je wyszkolić, wykształcić, by miały dobry charakter i moralne zasady, poprowadzić je ku wszystkim cnotom ludzkości, zapobiegać wszelkiemu zachowaniu, które byłoby naganne oraz wspierać je w objęciach bahaickiego wychowania. Tedy te delikatne dzieci będą karmione u piersi poznania Boga i Jego miłości. Będą tedy rosły i kwitły, i będą nauczane prawości i ludzkiej godności, stanowczości oraz woli dążenia i wytrwania. Nauczą się tedy wytrwałości we wszelkich sprawach, woli, by postępować naprzód, wielkoduszności i wzniosłego postanowienia, życia nieskalanego i czystego. Tedy będzie im możliwe skutecznie wypełnić to, czego się podejmą.

Niech matki wezmą pod uwagę, że cokolwiek dotyczy kształcenia dzieci ma najwyższą wagę. Niech dołożą wszelkich starań pod tym względem, bo kiedy gałąź jest zielona i delikatna, urośnie, w którąkolwiek stronę ją będziecie kształtować. Zatem na matkach spoczywa wychowywanie maleństw, podobnie jak ogrodnik dogląda swoich młodych roślin. Niech starają się dniem i nocą ustanowić w swoich dzieciach wiarę i pewność, bojaźń Boga, miłość Ukochanego światów, i wszelkie dobre właściwości i cechy. Kiedykolwiek matka widzi, że jej dziecko postąpiło dobrze, niech je chwali i oklaskuje i raduje jego serce; a jeśli pojawi się najmniejsza niepożądana cecha, niech wspiera dziecko radą i ukarze je używając środków opartych na rozsądku, nawet niewielkim ustnym napomnieniem, gdyby to było konieczne. Jednakże niedozwolone jest uderzenie dziecka lub poniżanie go, ponieważ charakter dziecka zostanie zupełnie wypaczony, jeśli się je podda uderzeniom lub słownym obelgom.

(Selections from the Writings of ‘Abdu’l-Bahá, 95.2) [38]

(...) Obowiązkiem ojca i matki jest wychowanie swych dzieci zarówno w dobrym sprawowaniu się jak i w studiowaniu książek; studiowanie tzn. do wymaganego poziomu, by żadne dziecko, dziewczynka czy chłopiec nie pozostało analfabetą.

(Selections from the Writings of ‘Abdu’l-Bahá, 101) [39]

Najwyższą radością ‘Abdu’l-Bahy jest widzieć, że wiele liści pośród służebnic Błogosławionego Piękna zostało wykształconych, że stanowią istotę uniezależnienia, są dobrze powiadomione o tajemnicach świata bytu; że podnoszą takie wołanie w swym wysławianiu i wychwalaniu Największego Imienia, że sprawiają, iż mieszkańcy Świątyni Królestwa są zwabieni i uradowani, i że recytują modlitwy prozą i poezją i melodyjnie śpiewają boskie strofy. Żywię nadzieję, że będziesz jedną z nich, będziesz rozsypywać perły, będziesz bezustannie śpiewać Jego chwałę i zaintonujesz niebiańskie melodie w wysławianiu Jego przymiotów (…).

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego) [40]

(...) Napisałaś o szkole dla dziewcząt. To, co wcześniej napisane, dalej zachowuje swoją prawdziwość. Nie może nastąpić poprawa, o ile dziewczęta nie będą wychowywane w szkołach i ośrodkach nauki, jeśli nie będą kształcone w naukach i innych dziedzinach wiedzy, nie wyuczą się wielorakich sztuk jak to konieczne oraz nie będą szkolone duchowo. Bowiem nadejdzie dzień, kiedy te dziewczęta same zostaną matkami. Matki są pierwszymi nauczycielkami dzieci, które zaszczepiają cnoty w wewnętrznej naturze dziecka. Zachęcają dziecko do zdobywania doskonałości i dobrych manier, ostrzegają je przed niewłaściwymi cechami i zachęcają do okazywania zdecydowania, stałości i wytrzymałości w trudnościach oraz do kroczenia naprzód wzniosłą drogą do postępu. Należyta uwaga dla kształcenia dziewcząt jest zatem konieczna. Jest to bardzo ważna sprawa i powinna być zarządzana i organizowana pod egidą Zgromadzenia Duchowego (...).

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego) [41]

(...) jest obowiązkiem dziewcząt tej wspaniałej ery, by były jak najbieglejsze w różnych gałęziach wiedzy, w naukach i sztukach, i we wszystkich cudownościach tego wybitnego czasu, by mogły potem wychowywać swe dzieci i kształcić je od ich najwcześniejszych dni na drogach doskonałości.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego) [42]

Poza tym, kształcenie kobiety jest bardziej konieczne i ważniejsze niż mężczyzny, ponieważ kobieta jest nauczycielką dziecka od jego dzieciństwa. Jeśli ona będzie miała braki i będzie niedoskonała, w nieunikniony sposób i dziecko będzie wykazywać braki; zatem niedoskonałość kobiety prowadzi do stanu niedoskonałości całego rodu ludzkiego, ponieważ to matka wychowuje i karmi dziecko oraz kieruje jego dorastaniem. Nie jest to zadanie ojca. Jeśli wychowująca jest niekompetentna, odpowiednio i wychowanek będzie miał braki. Jest to oczywiste i niezaprzeczalne. Czy uczeń może być świetny i znamienity, jeśli nauczyciel jest niepiśmienny i ciemny? Matki są pierwszymi nauczycielkami ludzkości; jeśli one będą niedoskonałe, biada o stan i przyszłość gatunku (...)

Niektórzy przytaczali zarzut, że kobieta nie jest uzdolniona na równi z mężczyzną, i że z natury jest upośledzona. To czysta fantazja. Różnica zdolności między mężczyzną a kobietą wynika wyłącznie ze sprzyjających okoliczności i wykształcenia. Do tej pory odmawiano kobiecie prawa i przywileju równego rozwoju. Jeśli dana jej będzie równa szansa, bez wątpienia będzie równa mężczyźnie. Historia to udowodni. W minionych czasach wybitne kobiety wyróżniały się w sprawach narodowych i prześcigały mężczyzn w swoich osiągnięciach (...).

Cel, pokrótce, jest następujący: jeśli kobieta będzie w pełni wykształcona i uzyska swoje prawa, stanie się zdolna do wspaniałych osiągnięć i okaże się równa mężczyźnie. Jest pomocą mężczyzny, jego dopełnieniem i towarzyszką. Oboje są ludźmi; oboje obdarzeni są zdolnością do rozumowania i ucieleśniają zalety ludzkości. W całej ludzkiej mocy i działaniu są partnerami i sobie równi. Obecnie w sferach ludzkiej działalności kobieta nie objawia swoich wrodzonych przywilejów, wskutek braku wykształcenia i możliwości. Bez wątpienia wykształcenie ustanowi jej równość z mężczyzną.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 133–137) [43]

Obwieszczając jedność ludzkości nauczał On, że mężczyźni i kobiety są równi w obliczu Boga, i że nie można między nimi czynić różnicy. Jedyna różnica istniejąca obecnie między nimi wynika z braku wykształcenia i wychowania. Jeśli kobiecie będzie dana równa szansa nauki, zniknie zróżnicowanie oraz wyobrażenie o niższości (...).

Obwieścił przyjęcie tej samej drogi kształcenia dla mężczyzn i kobiet. Córki i synowie muszą uczyć się według tego samego programu nauczania, promując w ten sposób jedność płci. Kiedy cała ludzkość otrzyma tę samą możliwość kształcenia się i zrealizowana zostanie równość mężczyzn i kobiet, podstawy wojny zostaną zupełnie usunięte.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 174–175) [44]

Dlaczego kobieta miałaby pozostać umysłowo nierozwiniętą? Nauka jest godna pochwały, czy to badana umysłem męskim czy kobiecym. Tak więc, stopniowo kobieta czyniła postępy, dając coraz więcej dowodów zdolności równych z mężczyzną, czy to w badaniach naukowych, zdolnościach politycznych, czy jakiejkolwiek innej dziedzinie ludzkiego działania. Ewidentnym jest wniosek, że kobieta została zdystansowana wskutek braku wykształcenia i udogodnień bodźców intelektualnych. Gdyby te same możliwości kształcenia bądź program studiów były jej dane, rozwinęłaby te same umiejętności i zdolności.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 281) [45]

Bahá’u’lláh ogłosił, że skoro ciemnota i brak wykształcenia są barierami rozdzielającymi ludzkość, wszyscy muszą otrzymać wychowanie i kształcenie. Dzięki temu zabezpieczeniu zniesiony będzie brak wzajemnego zrozumienia a jedność ludzkości zostanie wsparta i posunięta naprzód. Powszechna edukacja jest prawem powszechnym. Jest zatem obowiązkiem każdego ojca, by nauczał i kształcił swoje dzieci wedle swoich możliwości. Jeśli nie jest w stanie ich wykształcić, państwo, reprezentant narodu, musi dostarczyć środków na ich naukę.

Różnica płci istniejąca w ludzkim świecie wynika z braku kształcenia kobiet, którym odmawiano równych szans rozwoju i postępu. Równość płci zostanie ustanowiona proporcjonalnie do zwiększonych możliwości danych kobietom w tym czasie, ponieważ mężczyźni i kobiety w równym stopniu są odbiorcami sił i zdolności od Boga Stworzyciela. Bóg w swym doskonałym zamyśle nie przykazał, aby była różnica między nimi.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 300) [46]

Wykształcenie każdego dziecka jest obowiązkowe (...). Poza tym ogólnym wykształceniem, każde dziecko musi być nauczone jakiegoś zawodu, sztuki lub rzemiosła, tak, by każdy członek wspólnoty był w stanie zarabiać na własne utrzymanie. Praca wykonywana w duchu służby najwyższą jest formą wielbienia.

(‘Abdu’l-Bahá on Divine Philosophy, str. 78) [47]

Poświęćcie szczególną uwagę szkole dla dziewcząt, ponieważ wspaniałość tego cudownego Wieku objawi się jako wynik postępu w świecie kobiet. To dlatego widzicie, że w każdym kraju świat kobiet postępuje naprzód, a to dzięki wpływowi Największego Objawienia i mocy nauk Boga.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego, opublikowanej w: Bahá’í Education, a compilation, str. 37) [48]

Nasze serca uradowały się twoim listem dotyczącym szkoły dla dziewcząt.

Chwała niechaj będzie Bogu, że istnieje teraz tego typu szkoła w Teheranie, gdzie młode dziewczęta mogą, dzięki Jego szczodrobliwości, otrzymać edukację i z całym zapałem przyswoić sobie osiągnięcia ludzkości. Wkrótce kobiety w każdej dziedzinie będą dotrzymywać kroku mężczyznom.

Do tej pory w Persji w ogóle nie istniały drogi postępu dla kobiet. Lecz teraz, Bogu niech będą dzięki, od czasu zaświtania Poranku Zbawienia, czyniły one postęp z dnia na dzień. Istnieje nadzieja, że obejmą przewodnictwo w cnotach i osiągnięciach, w bliskości do Dworu Wszechmogącego Boga, w wierze i pewności i że kobiety Wschodu staną się przedmiotem zazdrości kobiet Zachodu.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego, opublikowanej w: Bahá’í Education, a compilation, str. 48) [49]

Wyjątek z listu napisanego przez Powszechny Dom Sprawiedliwości

Sprawa powszechnego wykształcenia, która już pozyskała dla siebie armię oddanych ludzi każdej wiary i narodowości, zasługuje na całkowite poparcie, jakiego mogą jej udzielić rządy świata. Bowiem niewiedza jest bezsprzecznie zasadniczym powodem schyłku i upadku narodów oraz utrwalania przesądów. Żaden naród nie może osiągnąć powodzenia, jeśli nie przyzna się wykształcenia wszystkim jego obywatelom. Brak środków ogranicza zdolność wielu narodów do spełnienia tej potrzeby, narzucając pewne uporządkowanie priorytetów. Organizacje podejmujące decyzje dobrze by uczyniły, gdyby rozważyły udzielenie pierwszeństwa kształceniu kobiet i dziewcząt, ponieważ to właśnie za pośrednictwem wykształconych matek najszybciej i najskuteczniej mogą się upowszechniać w społeczeństwie dobrodziejstwa wiedzy. Zgodnie z wymogami czasów powinno się także wziąć pod uwagę nauczanie pojęcia obywatelstwa światowego jako części standardowego wykształcenia każdego dziecka.

(Październik 1985 r. do Narodów Świata) [50]

Wyjątki z listów napisanych w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości

Bardzo ważnym elementem w osiąganiu takiej równości jest postanowienie Bahá’u’lláha, że chłopcy i dziewczęta powinni zasadniczo być nauczani w szkołach według tego samego programu.

(28 grudnia 1980 r. do Narodowego Zgromadzenia Duchowego Nowej Zelandii) [51]

Dom Sprawiedliwości uważa potrzebę nauczania i ukierunkowywania kobiet w ich głównej odpowiedzialności jako matek za znakomitą okazję organizowania działalności kobiet. Wasze wysiłki powinny się skupić na pomaganiu im w ich funkcji wychowawczyń dorastającego pokolenia. Należy również zachęcać kobiety do tego, by przyciągały swych mężów i męskich członków rodziny do Wiary, tak, by społeczność bahaicka mogła reprezentować społeczeństwo, którego jest częścią. Stopniowo duch jedności i przyjaźni, jakim go przedstawiają nasze nauki, znajdzie swoje odzwierciedlenie w życiu rodzin bahaickich.

(29 lutego 1984 r. do Narodowego Zgromadzenia Duchowego Wysp Mariańskich) [52]

III. Zastosowanie zasady równości w życiu rodzinnym

Wyjątki z Pism Bahá’u’lláha

Stałość w Sprawie jest wspominana w Tablicach i przedstawiona przez Pióro Pradawnego Dni. Składaj dzięki Ukochanemu świata, że złożyłaś w Nim swe serce, i że głosisz Chwałę Jego. Niejeden mężczyzna był tego dnia pozbawiony wspominania Wszechwystarczającego Pana oraz rozpoznania Jego prawdy; a niejedna kobieta utwierdziła swój wzrok na Horyzoncie Najwyższego i przyozdobiła się szatą miłości Pragnienia świata. To jest łaska Boga, którą obdarza On tego, kogo zechce. Na Gwiazdę Dnia pradawnych tajemnic! Słodka woń każdego oddechu tchniętego w miłości Boga niesiona jest na dwór obecności Pana Objawienia. Za żaden dobry uczynek nagroda nie jest ani nigdy nie będzie utracona. Błogosławionaś ty, w dwójnasób błogosławiona! Zostałaś policzona między te służebnice, którym miłość do rodziny nie przeszkodziła w osiągnięciu wybrzeży Morza Łaski i Miłosierdzia. Jeśli Bóg zechce, będziesz wiecznie odpoczywała w cieniu względów Litościwego i pewna będziesz Jego obfitości. Zajmij się wychwalaniem Prawdziwego i raduj się Jego miłościwą dobrocią.

Świat przemija, a co wiecznie trwa, to miłość Boga. Jeśli Bóg zechce, okrążać będziesz Prawdziwego w każdym świecie Jego światów i wolna będziesz od wszystkiego prócz Niego.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego i arabskiego) [53]

Wszyscy powinni wiedzieć i tą drogą dostąpić blasku słońca pewności i być przezeń oświeconymi: Kobiety i mężczyźni zawsze byli i będą wiecznie równi w obliczu Boga. Miejsce Świtania Światła Boga rozsiewa swój blask na wszystkich z jednaką promiennością. Zaprawdę, Bóg stworzył kobiety dla mężczyzn a mężczyzn dla kobiet. Najukochańszymi z ludzi przed Bogiem są ci najwytrwalsi i ci, którzy prześcignęli innych w swej miłości do Boga, niechaj będzie wywyższona chwała Jego (...).

Przyjaciele Boga winni być ozdobieni ornamentami sprawiedliwości, bezstronności, dobroci i miłości. Tak jak nie pozwalają sobie stać się przedmiotem okrucieństwa i występku, podobnie nie powinni dopuścić, by taka tyrania dotknęła służebnice Boga. On, zaprawdę, mówi prawdę i przykazuje, co dobre dla Jego sług i służebnic. On jest Obrońcą wszystkich w tym i w przyszłym świecie.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego i arabskiego) [54]

Wyjątki z Pism i wypowiedzi ‘Abdu’l-Bahy

Pan, niezrównany jest On, stworzył kobietę i mężczyznę, by przebywali ze sobą w najbliższej wspólnocie i by byli niczym jedna dusza. Są oni dwojgiem towarzyszy życia, dwojgiem serdecznych przyjaciół, którzy powinni troszczyć się wzajemnie o swe dobro.

Jeśli tak żyją, przejdą przez ten świat w doskonałym zadowoleniu, szczęśliwości i pokoju serca i staną się przedmiotem bożej łaskawości i dobroci w Królestwie nieba. Lecz jeśli czynią inaczej, przeżyją swe życie w wielkiej goryczy, pragnąc w każdym momencie śmierci i zostaną zawstydzeni w niebiańskiej krainie.

Starajcie się zatem przebywać ze sobą sercem i duszą jak dwa gołębie w gnieździe, bo to błogosławione jest w obu światach.

(Selections from the Writings of ‘Abdu’l-Bahá, 92) [55]

(...) postępując wedle nakazów Boga i świętego Prawa, karmcie wasze dzieci od ich dzieciństwa mlekiem powszechnego wykształcenia i wychowujcie je tak, by od najwcześniejszych dni, w głębi ich serc i w samej ich istocie, ustanowiony został trwale sposób życia, zgodny we wszystkim z boskimi Naukami.

Ponieważ matki to pierwsze nauczycielki, pierwsze wychowawczynie i to właśnie od matek zależy szczęście, przyszła wspaniałość, uprzejmość, wiedza, rozsądek, zrozumienie oraz wiara ich malutkich dzieci.

(Słowa miłości, Esslemont Verlag, 2011, str. 35) [56]

(...) nałożony jest na ojca i matkę ten obowiązek, by starali się z całych sił kształcić córkę i syna, karmić ich z piersi wiedzy i wychowywać na łonie nauk i sztuk. Gdyby to zaniedbali, będą pociągnięci do odpowiedzialności i zasłużą sobie na naganę w obecności surowego Pana.

(Selections from the Writings of ‘Abdu’l-Bahá, 98.2) [57]

O wy kochające matki, wiedzcie, że w obliczu Boga, najlepszym ze sposobów oddawania Mu czci jest nauczać dzieci i szkolić je we wszystkich doskonałościach ludzkości; i nie można wyobrazić sobie szlachetniejszego czynu niż ten.

(Selections from the Writings of ‘Abdu’l-Bahá, 114) [58]

Zauważcie, jak łatwo tam, gdzie panuje jedność w rodzinie, dają się prowadzić jej sprawy, jaki postęp czynią jej członkowie i jak dobrze im się powodzi w świecie. Ich sprawy są uporządkowane, cieszą się wygodą i spokojem, są bezpieczni, ich pozycja jest zapewniona, aż wszyscy im zazdroszczą. Z każdym dniem rodzina taka zwiększa swoją wartość i swój trwały honor (...).

(Selections from the Writings of ‘Abdu’l-Bahá, 221.9) [59]

Pytaliście, czy mąż byłby w stanie powstrzymać swoją żonę przed przyjęciem boskiego światła lub czy żona mogłaby wyperswadować mężowi wstąpienie do Królestwa Boga. Prawdziwie, żadne z nich nie mogłoby powstrzymać drugiego przed wejściem do Królestwa, chyba że mąż jest nadmiernie przywiązany do żony lub żona do męża. Zaiste, jeśli któreś z dwojga wielbi drugie z pominięciem Boga, wtedy każde może powstrzymać drugie od starań o wejście do Jego Królestwa.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. arabskiego, opublikowanej w: Family Life, a compilation, str. 8) [60]

Pytanie: Jaki jest stosunek waszego wierzenia do rodziny?

Odpowiedź: Zgodnie z naukami Bahá’u’lláha, rodzina, będąc jednostką ludzką, musi być kształcona według reguł świętości. Rodzina musi być nauczona wszystkich cnót. Integralność więzi rodzinnej musi być ciągle brana pod uwagę i nie wolno naruszać praw poszczególnych członków. Praw syna, ojca, matki – żadnego z nich nie wolno naruszać, żadne z nich nie może być arbitralne. Tak, jak syn ma pewne zobowiązania wobec ojca, podobnie ojciec ma pewne zobowiązania wobec swego syna. Matka, siostra i inni członkowie domostwa posiadają pewne swoje przywileje. Wszystkie te prawa i przywileje muszą być zachowane, a jednak jedność rodziny musi być podtrzymana. Krzywda jednego winna być uważana za szkodę dla wszystkich; dobrobyt każdego dobrobytem wszystkich; honor dla jednego honorem dla wszystkich.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 168) [61]

Wyjątki z listów napisanych w imieniu Shoghiego Effendiego do indywidualnych wyznawców, chyba że jest podane inaczej

Kiedy taka różnica zdań i poglądów ma miejsce między mężem i żoną, jest to bardzo niefortunne, ponieważ niewątpliwie osłabia to więź duchową, która jest fortecą więzi rodzinnej, szczególnie w czasach trudności. Jednakże sposobem, który mógłby pomóc nie jest takie postępowanie, by zrazić drugą stronę. Jednym z celów Sprawy jest zacieśnienie więzi w domach. We wszystkich takich przypadkach zatem Mistrz zwykł doradzać posłuszeństwo życzeniom drugiej strony i modlitwę. Módl się, by twój mąż stopniowo dojrzał światło, a zarazem postępuj tak, by raczej zbliżyć go a nie napełnić go uprzedzeniami. Kiedy ustanowiona zostanie zgoda, wtedy będziesz mogła służyć bez przeszkód.

(15 lipca 1928 r.) [62]

Shoghi Effendi ufa, że wskutek jego telegramu i tego listu twoja żona będzie w stanie poświęcić trochę więcej czasu swojej rodzinie, lecz ma również nadzieję, że będziesz w stanie pomóc jej w zorganizowaniu czasu i okazji służenia Sprawie tak drogiej i bliskiej jej sercu, a w której jej usługi są wielce cenione.

(19 lipca 1931 r.) [63]

Strażnik w swych uwagach (...) o stosunkach rodziców i dzieci, żon i mężów w Ameryce, miał na myśli panującą w tym kraju tendencję, by dzieci były zbyt niezależne od woli rodziców i by brakowało im szacunku im należnego. Również żony mają w niektórych wypadkach skłonność do tego, by w niewłaściwym stopniu dominować nad mężami, co oczywiście nie jest słuszne, nie bardziej niż to, by mąż niesprawiedliwie dominował nad swą żoną.

(22 lipca 1943 r.) [64]

Jedną z podstawowych nauk Wiary jest utrzymywanie jedności w domu. Nie znaczy to, oczywiście, że któryś z członków rodziny ma prawo wpływać na wiarę innego członka; i jeśli wszyscy członkowie to sobie uświadomią, wtedy wydaje się pewnym, że jedność będzie możliwa.

(6 lipca 1952 r.) [65]

Strażnik w pełni docenia twoje obecne pragnienie pionierowania i pomocy w ustanawianiu Wiary na tych dziewiczych terenach, lecz nie powinnaś sprzeciwiać się życzeniom męża i zmuszać go do rezygnacji ze wszystkiego, byś ty mogła służyć Wierze w ten sposób. Musimy uwzględniać życzenia i dobro tych, którzy są blisko związani z naszym życiem.

Jeśli twój mąż życzy sobie, byście zostali tam, gdzie jesteście, z pewnością istnieje tam olbrzymie pole do nauczania.

(31 lipca 1953 r.) [66]

Gdziekolwiek istnieje rodzina bahaicka, ci, których ona dotyczy, powinni za wszelką cenę robić, co tylko mogą, by ją utrzymać, ponieważ rozwód jest ostro potępiany w Naukach, podczas gdy harmonia, jedność i miłość są uważane za najwyższe ideały w stosunkach ludzkich. To zawsze musi dotyczyć bahaitów, czy służą oni jako pionierzy, czy nie.

(9 listopada 1956 r. do Narodowego Zgromadzenia Duchowego Ameryki Środkowej) [67]

Wyjątki z listów napisanych w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do indywidualnych wyznawców, chyba że jest podane inaczej

To, że pierwszą nauczycielką dziecka jest matka nie powinno być zaskakujące, ponieważ pierwsze ukierunkowanie niemowlęcia jest na matkę. Ten warunek natury nie umniejsza w żaden sposób roli ojca w rodzinie bahaickiej. Jeszcze raz, równość statusu nie oznacza tożsamości zadań.

(23 czerwca 1974 r.) [68]

Rozważając problemy, których doświadczacie ty i twoja żona, Dom Sprawiedliwości podkreśla, że jedność rodziny powinna mieć pierwszeństwo nad każdym innym względem. Bahá'u'lláh przybył, by przynieść światu jedność, a podstawową jednością jest jedność rodziny.

Zatem musimy wierzyć, że Wiara jest po to, by wzmocnić rodzinę a nie ją osłabiać. Na przykład służba Sprawie nie powinna powodować zaniedbania rodziny. Ważne jest, byś tak zorganizowała swój czas, by twe życie rodzinne było harmonijne i byś poświęcała twojemu gospodarstwu domowemu tyle uwagi, ile wymaga.

Bahá’u’lláh podkreślał również wagę konsultacji. Nie powinniśmy uważać, że ta przydatna metoda szukania rozwiązań ogranicza się do instytucji administracyjnych Sprawy. Konsultacja rodzinna uwzględniająca pełną i otwartą dyskusję i ożywiona świadomością potrzeby umiarkowania i równowagi, może być środkiem zaradczym na konflikt domowy. Żony nie powinny próbować dominować swoich mężów ani mężowie swoich żon.

(1 sierpnia 1978 r.) [69]

Biorąc pod uwagę to, że ty i twój mąż konsultowaliście swe problemy rodzinne z waszym Zgromadzeniem Duchowym, ale nie otrzymaliście żadnej porady, i że również omawialiście waszą sytuację z terapeutą rodzinnym bez powodzenia, Dom Sprawiedliwości uważa za najważniejsze dla twojego męża i ciebie, byście zrozumieli, że małżeństwo może być źródłem pomyślności, przekazując poczucie bezpieczeństwa i duchowego szczęścia. Jednakże nie jest to coś, co się po prostu staje. Aby małżeństwo stało się przystanią zadowolenia, potrzeba współpracy samych partnerów w małżeństwie oraz wsparcia ich rodzin.

(24 czerwca 1979 r.) [70]

Wszyscy członkowie rodziny mają obowiązki i odpowiedzialność wobec siebie i wobec rodziny jako całości, i te obowiązki i odpowiedzialność są różne dla każdego z członków rodziny z powodu ich naturalnych związków. Rodzice mają nieunikniony obowiązek kształcenia swoich dzieci – a nie odwrotnie; dzieci mają obowiązek być posłusznym wobec swoich rodziców – rodzice nie są posłuszni dzieciom; matka – nie ojciec – rodzi dzieci, karmi je w niemowlęctwie i w ten sposób jest ich pierwszą nauczycielką, stąd córki mają prawo pierwszeństwa do nauki nad synami i, jak napisał w jego imieniu sekretarz Strażnika, „Zadanie wychowywania dziecka bahaickiego, jak podkreśla się wielokrotnie w Pismach bahaickich, jest główną odpowiedzialnością matki, której wyjątkowym przywilejem jest rzeczywiście stworzenie w swoim domu takich warunków, które by najbardziej sprzyjały jego materialnemu i duchowemu dobru oraz postępowi. Nauka, którą dziecko najpierw otrzymuje od matki stanowi najsilniejszą podstawę jego przyszłego rozwoju” (...). Następstwem tej odpowiedzialności matki jest jej prawo bycia wspieraną przez męża – mąż nie ma wyraźnego prawa do bycia wspieranym przez żonę (…).

W każdej grupie, bez względu na to, jak pełna miłości ich konsultacja, występują jednak punkty, co do których od czasu do czasu nie udaje się osiągnąć porozumienia. W Zgromadzeniu Duchowym taki dylemat jest rozwiązywany głosowaniem większości. Jednakże nie może być większości tam, gdzie w grę wchodzą tylko dwie strony, jak w przypadku męża i żony. Bywają zatem okazje, kiedy żona powinna ustąpić swojemu mężowi i chwile, kiedy mąż powinien ustąpić żonie, lecz żadne z nich nie powinno nigdy niesprawiedliwie dominować nad drugim. Krótko mówiąc, stosunek między mężem i żoną powinien być jak w modlitwie objawionej przez ‘Abdu’l-Bahę często czytanej na ślubach bahaickich: „Zaprawdę, zostali oni poślubieni zgodnie z Twoim przykazaniem. Spraw, aby stali się znakami harmonii i jedności po wsze czasy”.

To są wszystko stosunki w rodzinie, istnieje jednak o wiele szersza sfera stosunków między mężczyznami a kobietami i te również powinniśmy rozważać w kontekście społeczeństwa bahaickiego, nie zaś przeszłych czy obecnych norm społecznych. Na przykład, chociaż matka jest pierwszą nauczycielką dziecka i wywiera najważniejszy kształtujący wpływ na jego rozwój, ojciec również jest odpowiedzialny za wychowanie swoich dzieci i ta odpowiedzialność jest tak poważna, że Bahá'u'lláh oświadczył, iż ojciec, który tego zaniedba, traci swe prawa ojcowskie. Podobnie, chociaż pierwszorzędna odpowiedzialność za finansowe utrzymywanie rodziny spoczywa na ojcu, absolutnie nie znaczy to, że miejsce kobiety jest ograniczone do domu.

(28 grudnia 1980 r. do Narodowego Zgromadzenia Duchowego Nowej Zelandii)

[71]

Prosiliście jednak o konkretne zasady postępowania, które rządzą stosunkami między mężami a żonami. Tego Dom Sprawiedliwości nie zamierza robić i ma wrażenie, że już wystarczająco dużo wskazówek włączono w kompilację na ten temat. Na przykład zasada, że prawa każdej jednej osoby w jednostce rodzinnej muszą być przestrzegane i wskazówka, że kluczem powinna być pełna miłości konsultacja, że wszystkie sprawy winny być rozwiązywane w harmonii i miłości i że są okresy, kiedy mąż i żona powinni uwzględnić życzenia drugiego. W jakich konkretnie okolicznościach takie uwzględnianie ma mieć miejsce, to kwestia, którą musi określić każda z par.

(16 maja 1982 r.) [72]

Pytasz o napomnienie, że każdy musi pracować i chcesz wiedzieć, czy to oznacza, że ty, żona i matka, musisz pracować zarobkowo, jak to robi twój mąż. Proszono nas o dołączenie dla ciebie do przejrzenia fragmentu z „Dwunastu Radosnych Nowin” z „Tablicy Bishárát”4 Bahá’u’lláha. Zobaczysz, że dyrektywa zaleca, by przyjaciele zajęli się pracą, która będzie pożyteczna dla ludzkości. Prowadzenie domu jest godnym szacunku i odpowiedzialnym zajęciem o fundamentalnym znaczeniu dla ludzkości.

(16 czerwca 1982 r.) [73]

W związku z twoim pytaniem, czy matki powinny pracować poza domem, rozważenie sprawy z perspektywy pojęcia rodziny bahaickiej jest pomocne. Pojęcie to jest oparte na zasadzie, że mężczyzna ma podstawowy obowiązek finansowego utrzymania rodziny a kobieta jest główną i pierwszą nauczycielką dzieci. Nie znaczy to bynajmniej, że te funkcje są niezmiennie ustalone i że nie mogą być zmieniane i dostosowywane, by dobrze służyć poszczególnym sytuacjom rodzinnym, ani nie znaczy to, że miejsce kobiety ograniczone jest do domu. Nawet jeśli wyznaczona jest podstawowa odpowiedzialność, oczekuje się, że ojcowie będą odgrywali istotną rolę w kształceniu dzieci a matki również mogą zarabiać na chleb. Jak słusznie wskazałaś, ‘Abdu’l-Bahá zachęcał kobiety „by w pełni i na równi uczestniczyły w sprawach świata”.

W związku z twoimi szczegółowymi pytaniami, decyzja dotycząca ilości czasu, jaki matka może spędzać na pracę poza domem zależy od okoliczności istniejących w tym domu, a te mogą się zmieniać od czasu do czasu. Konsultacja rodzinna pomoże znaleźć odpowiedzi (…).

(9 sierpnia 1984 r.) [74]

Wielkie znaczenie nadane roli matki wynika z faktu, że jest ona pierwszą nauczycielką dziecka. Jej postawa, jej modlitwy, nawet to, co je i jej kondycja fizyczna mają wielki wpływ na dziecko, kiedy jeszcze jest w jej łonie. Kiedy dziecko się rodzi, to ją Bóg obdarzył mlekiem, które jest pierwszym pożywieniem przeznaczonym dla niego i, jeśli to możliwe, ona powinna być z dzieckiem, by je wychowywać i pielęgnować w jego najwcześniejszych dniach i miesiącach. Nie oznacza to, że ojciec ma nie kochać, nie modlić się i nie opiekować swoim dzieckiem, ale ponieważ jego podstawową odpowiedzialnością jest utrzymanie rodziny, jego czas na przebywanie z dzieckiem jest zwykle ograniczony, podczas gdy matka jest zwykle blisko związana z dzieckiem w tym intensywnym okresie kształtowania, kiedy rośnie ono i rozwija się szybciej niż będzie to robić kiedykolwiek w całym swoim życiu. W miarę, jak dziecko robi się starsze i bardziej niezależne, względny charakter jego stosunków z matką i ojcem przekształca się i ojciec może odgrywać większą rolę.

(23 sierpnia 1984 r. do dwóch wyznawców) [75]
IV. Kobiety na świecie
Wyjątek z Pism Bahá’u’lláha

Zostało nakazane każdemu z was, aby zajął się jakimś zawodem, takim jak rękodzieło, handel i tym podobne. Łaskawie wywyższyliśmy twoje zajmowanie się taką pracą do rangi wielbienia Boga, Prawdziwego. Rozważcie w waszych sercach łaskę i błogosławieństwa Boga i oddawajcie Mu dzięki wieczorem i o świcie. Nie marnujcie swojego czasu w bezczynności i lenistwie. Zajmijcie się tym, co przyniesie korzyść wam i innym. Tak oto zostało ustanowione w tej Tablicy, z horyzontu której, olśniewająco świeci gwiazda zaranna mądrości i wypowiedzi.

W oczach Boga, najbardziej wzgardzonymi ludźmi są ci, którzy siedzą bezczynnie i żebrzą. Mocno trzymajcie się liny materialnych środków, pokładając całkowite zaufanie w Bogu, Zapewniającym wszelkie środki. Gdy ktoś zajmuje się rękodziełem lub handlem, takie zajęcie w ocenie Boga uważane jest za akt czci; i nie jest to niczym innym niż oznaką Jego bezgranicznej i wszechogarniającej szczodrości.

(Tablice Bahá’u’lláha objawione po Kitáb-i-Aqdas, Bishárát: Radosne Nowiny

wersja elektroniczna 2019 r., bahairesearch.com, 20-21) [76]

Wyjątki z Pism i wypowiedzi ‘Abdu’l-Bahy

Służebnice Boga i niewolnice na Jego boskim Dworze winny okazywać takie przymioty i postawy wśród kobiet świata, by dzięki nim wyróżniały się i zdobyły sławę w kręgach kobiet. To znaczy, powinny przebywać z nimi z najwyższą czystością i niezachwianą przyzwoitością, z niewzruszoną wiarą, elokwentną mową, wymownym językiem, niezbitym świadectwem i mocnym postanowieniem. Błagaj Boga, byś mogła zdobyć te wszystkie dary.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego) [77]

Dopóki rzeczywistość równości pomiędzy mężczyzną i kobietą nie będzie w pełni ustanowiona i osiągnięta, najwyższy rozwój społeczny ludzkości nie będzie możliwy. Nawet założywszy, że kobieta do jakiegoś stopnia nie dorównuje mężczyźnie zdolnościami lub osiągnięciami, to lub jakiekolwiek inne odróżnienie będzie dalej powodowało niezgodę i kłopoty. Jedynym środkiem zaradczym jest wykształcenie, sprzyjające warunki, ponieważ równość oznacza równe kompetencje (...).

I niech jeszcze raz będzie wiadomym, że dopóki kobieta i mężczyzna nie uznają i nie wprowadzą w życie równości, postęp społeczny i polityczny ani tu, ani gdziekolwiek indziej nie będzie możliwy.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 76–77) [78]

(...) objawiona została przez Bahá’u’lláha zasada religii, że kobieta musi być uprawniona do wykształcenia na równi z mężczyzną i obdarzona pełnym prawem do jego przywilejów. Znaczy to, że nie może być różnicy w kształceniu mężczyzny i kobiety po to, by kobiety mogły rozwinąć równe z mężczyzną zdolności i znaczenie w społecznym i ekonomicznym równoważeniu. Wówczas świat dostąpi jedności i harmonii. W minionych wiekach ludzkość była wadliwa i nieudolna, ponieważ była niepełna. Wojna i jej zniszczenia wywarły zgubny wpływ na świat; wykształcenie kobiety będzie potężnym krokiem ku jej zniesieniu i zakończeniu, ponieważ użyje ona całego swojego wpływu przeciwko wojnie. Kobieta wychowuje dziecko i kształci nastolatka do dojrzałości. Odmówi oddania swych synów na ofiarę na polu bitwy. Zaprawdę, będzie ona najpotężniejszym czynnikiem w ustanawianiu powszechnego pokoju i międzynarodowego arbitrażu. Kobieta z pewnością zniesie wojnę pośród ludzkości.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 108) [79]

Jeszcze raz historia wyraźnie pokazuje, że gdzie kobieta nie uczestniczyła w ludzkich sprawach, rezultaty nigdy nie osiągały stanu spełnienia i doskonałości. Z drugiej strony, każde wpływowe przedsięwzięcie ludzkiego świata, w którym uczestniczyła kobieta, zyskało na znaczeniu. Jest to historycznie prawdziwe i nie do obalenia nawet w religii. Jezus Chrystus miał dwunastu uczniów i pośród swych zwolenników kobietę znaną jako Maria Magdalena. Judasz Iskariota został zdrajcą i hipokrytą, a po ukrzyżowaniu pozostałych jedenastu uczniów było chwiejnych i niezdecydowanych. Na podstawie świadectwa z Ewangelii jest pewnym, że tą, która ich pocieszyła i przywróciła im wiarę, była Maria Magdalena (…).

Najdonioślejszą kwestią dzisiejszego dnia jest międzynarodowy pokój i arbitraż, a powszechny pokój jest niemożliwy bez powszechnego prawa wyborczego.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 134) [80]

Pytanie: Czy nie jest faktem, iż nie można osiągnąć powszechnego pokoju, dopóki nie będzie demokracji politycznej we wszystkich krajach świata?

Odpowiedź: Jest bardzo oczywistym, że w przyszłości kraje świata nie będą scentralizowane, bez względu na to czy mają formę rządów konstytucyjną, republikańską bądź demokratyczną. Stany Zjednoczone mogą tu posłużyć za przykład przyszłego rządu – to znaczy, każda prowincja jako taka będzie niezależna, lecz będzie istniała unia federalna chroniąca interesy poszczególnych niezależnych państw. Nie musi to być forma republikańska czy demokratyczna. Odrzucenie centralizacji, która sprzyja despotyzmowi, jest pilną potrzebą chwili. To będzie sprzyjać pokojowi międzynarodowemu. Innym faktem równie ważnym dla zaprowadzenia pokoju międzynarodowego jest prawo wyborcze dla kobiet. To znaczy, że kiedy między mężczyznami a kobietami ustanowiona zostanie doskonała równość, będzie można wprowadzić w życie pokój z tego prostego powodu, że kobiety w zasadzie nigdy nie będą się opowiadały za wojną. Kobiety nie będą skłonne pozwolić, by ci, o których się tak czule troszczyły, szli na pole bitwy. Kiedy będą miały prawo głosu, sprzeciwią się każdej pobudce do wojny. Innym czynnikiem, który doprowadzi do powszechnego pokoju jest połączenie Wschodu z Zachodem.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 167) [81]

Kiedy cała ludzkość zdobędzie te same możliwości wykształcenia a równość mężczyzn i kobiet urzeczywistni się, podstawy wojny zostaną zupełnie zniszczone. Będzie to niemożliwe bez równości, ponieważ wszelkie różnice i rozbieżności prowadzą do niezgody i sporów. Równość między mężczyznami i kobietami sprzyja zaniechaniu wojen z tego powodu, że kobiety nigdy nie będą chciały ich usankcjonować.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 175) [82]

Kobieta musi szczególnie poświęcać swoją energię i zdolności naukom przemysłowym i rolniczym, starając się dopomóc ludzkości w tym, co najbardziej potrzebne. W ten sposób okaże swe zdolności i zapewni uznanie równości w społecznym i gospodarczym zrównoważeniu.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 283) [83]

Starajcie się zatem pokazać w ludzkim świecie, że kobiety są jak najbardziej kompetentne i skuteczne, że ich serca są czulsze i wrażliwsze niż serca mężczyzn, że są bardziej dobroczynne i reagujące wobec potrzebujących i cierpiących, że są niezmiennie przeciwne wojnie i kochają pokój. Starajcie się, by ideał międzynarodowego pokoju został urzeczywistniony dzięki wysiłkom kobiet, ponieważ mężczyzna jest bardziej skłonny do wojny niż kobieta i prawdziwym dowodem wyższości kobiet będzie jej służba i skuteczność w ustanawianiu powszechnego pokoju.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 284) [84]

(...) przepojone tymi samymi cnotami, co mężczyzna, wznosząc się po wszystkich stopniach ludzkich osiągnięć, kobiety staną się równe mężczyznom i dopóki nie zostanie ustanowiona ta równość, nie urzeczywistnią się prawdziwy postęp i osiągnięcia dla ludzkiej rasy.

Oczywiste tego powody są następujące: kobieta z natury swojej przeciwna jest wojnie; jest orędowniczką pokoju. Dzieci wychowywane są i kształcone przez matki, które wpajają im pierwsze zasady nauki i pracują wytrwale dla ich dobra. Wyobraź sobie na przykład matkę, która czule wychowywała syna przez dwadzieścia lat aż do dojrzałości. Na pewno nie zgodzi się, by został on rozerwany i zabity na polu bitwy. Zatem w miarę jak kobieta wznosić się będzie do pozycji mężczyzny we władzy i przywilejach, wraz z prawem do głosowania i kontroli w rządzie ludzkim, z całą pewnością wojny ustaną; bo kobieta jest z natury najbardziej oddaną i najwierniejszą orędowniczką międzynarodowego pokoju.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 375) [85]

Zgodnie z duchem obecnego czasu kobiety winny śmiało wysuwać się naprzód i spełniać misję swoją we wszystkich dziedzinach życia stając się równymi mężczyznom. Powinny być na jednym poziomie z mężczyznami i cieszyć się równymi prawami. Oto moja gorąca modlitwa i to jest jedną z podstawowych zasad nauk Bahá’u’lláha.

(J.E. Esslemont, Bahá’u’lláh i nowa era, str. 158) [86]

Kobieta zaprawdę ma większe znaczenie dla rasy. Ma większe brzemię i cięższą pracę. Spójrz na świat roślinny i zwierzęcy. To drzewo palmowe, które rodzi owoc, hodowca daktyli ceni najbardziej. Arab wie, że na długą podróż klacz ma zdrowsze płuca. Myśliwy bardziej niż lwa boi się lwicy z powodu jej większej siły i gwałtowności.

(...) Kobieta ma większą odwagę moralną niż mężczyzna; ma również szczególne dary, które umożliwiają jej rządzić w chwilach niebezpieczeństwa i kryzysu.

(‘Abdu’l-Bahá in London: Addresses and Notes of Conversations (London: Bahá’í Publishing Trust, 1982), str. 102–103) [87]

Wyjątki z listów napisanych w imieniu Shoghiego Effendiego

W związku z reprezentacją bahaicką na Ogólnoazjatyckiej Konferencji Kobiet: jest to niewątpliwie najbardziej godne polecenia, ponieważ Sprawa zawiera tak wiele treści dotyczących pozycji kobiet w społeczeństwie. Shoghi Effendi ma nadzieję, że Zgromadzenie Narodowe uczyni wszystko, by zdobyć podziw wszystkich zgromadzonych delegatów dla nauk Sprawy w tym temacie. Powinniśmy zawsze korzystać z takich możliwości, jakie powstają. Może uda nam się oddać społeczeństwu jakąś przysługę i ulżyć jego cierpieniu.

(10 listopada 1930 r. do Narodowego Zgromadzenia Duchowego Indii i Birmy) [88]

To, co ‘Abdu’l-Bahá miał na myśli na temat kobiet działających dla pokoju, to to, iż jest to sprawa, która istotnie dotyczy kobiet i kiedy utworzą one świadomą i przeważającą większość opinii publicznej przeciwko wojnie, nie będzie mogło być wojny. Kobiety bahaickie są już zorganizowane należąc do Wiary i Porządku Administracyjnego. Żadna inna organizacja nie jest potrzebna. Powinny one jednak, nauczając i dając aktywne moralne poparcie każdemu ruchowi na rzecz pokoju, starać się wywrzeć silny wpływ na umysły innych kobiet w związku z tym istotnym problemem.

(24 marca 1945 r. do indywidualnego wyznawcy) [89]

Wyjątek z listu napisanego przez Powszechny Dom Sprawiedliwości

Emancypacja kobiet, osiągnięcie całkowitej równości płci jest jednym z najważniejszych, aczkolwiek mniej uznanym warunkiem wstępnym pokoju. Zaprzeczenie takiej równości jest niesprawiedliwością wobec połowy ludności świata i stwarza w mężczyznach szkodliwe postawy i zwyczaje, które zostają przeniesione z rodziny do miejsca pracy, na życie polityczne i w końcu na stosunki międzynarodowe. Nie ma podstaw moralnych, praktycznych czy też biologicznych, którymi można by usprawiedliwić takie zaprzeczenie. Tylko wtedy, gdy kobiety będą mile widziane w pełnym partnerstwie we wszystkich sferach ludzkich dążeń, pojawi się moralny i psychologiczny klimat, z którego może wyłonić się międzynarodowy pokój.

(Październik 1985 r. do narodów świata) [90]

Wyjątki z listów napisanych w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości

(...) istnieje o wiele szersza sfera stosunków między mężczyznami a kobietami niż w domu i to również musimy uwzględnić w kontekście społeczeństwa bahaickiego, nie w kontekście przeszłych lub obecnych norm społecznych. Na przykład, chociaż matka jest pierwszą nauczycielką dziecka i najważniejszym kształtującym wpływem na jego rozwój, ojciec również jest odpowiedzialny za kształcenie swych dzieci, a odpowiedzialność ta jest tak ważna, że Bahá'u'lláh oświadczył, że ojciec, który zaniedba dopełnienia jej, traci prawa ojcowskie. Podobnie, chociaż pierwsza odpowiedzialność za finansowe utrzymanie rodziny spoczywa na mężu, nie oznacza to w żaden sposób, że miejsce kobiety jest ograniczone do domu. Przeciwnie, ‘Abdu’l-Bahá stwierdził:

W okresie Objawienia Bahá’u’lláha kobiety czynią postępy ramię w ramię z mężczyznami. Nie ma dziedziny ani przykładu, gdzie zostawałyby w tyle: mają równe prawa z mężczyznami i zajmą się w przyszłości wszystkimi gałęziami administrowania społeczeństwem. Taka będzie ich nobilitacja, że w każdej dziedzinie działalności będą zajmowały najwyższe poziomy ludzkiego świata.

i znowu:

Stanie się tak, że gdy kobiety będą brały pełny i równy udział w sprawach świata, kiedy z wiarą w siebie i ze zdolnościami wejdą na wielką arenę prawa i polityki, wojna się skończy (…).

(The Promulgation of Universal Peace, str. 135)

W „Tablicy świata” sam Bahá’u’lláh przewidział, że kobiety jak i mężczyźni będą zarabiali na utrzymanie, stwierdzając:

Każdy, mężczyzna czy kobieta, powinien przekazać zaufanej osobie część tego, co on lub ona zarobi poprzez handel, rolnictwo, czy inne zajęcie, z przeznaczeniem na kształcenie i edukację dzieci, a wydatek na ten cel powinien być poczyniony za wiedzą Zaufanych Domu Sprawiedliwości

(Tablice Bahá’u’lláha objawione po Kitáb-i-Aqdas, Lawh-i-Dunyá, 7:21;

28 grudnia 1980 r. do Narodowego Zgromadzenia Duchowego Nowej Zelandii) [91]

Obowiązek kobiet jako pierwszych nauczycielek ludzkości jest jasno przedstawiony w Pismach. Każda kobieta musi zdecydować, jeżeli i kiedy zostanie matką, jak najlepiej wywiązać się z jednej strony ze swej głównej odpowiedzialności jako matki, a z drugiej, tak dalece jak to możliwe, jak brać udział w innych aspektach działalności społeczeństwa, którego jest częścią.

(22 kwietnia 1981 r. do indywidualnego wyznawcy) [92]

V. Wspieranie rozwoju kobiet
Wyjątki z Pism Bahá’u’lláha

Tego Dnia Błogosławione Drzewo Upamiętnienia przemawia w Królestwie Wypowiedzi słowami: Dobrze jest dla sługi, który zwrócił swą twarz ku Niemu i przyjął Jego prawdę i dla służebnicy, która słuchała Jego Głosu i weszła pośród szczęśliwych. Zaprawdę, ona jest zwyciężczynią na polu prawdziwego zrozumienia. Przyświadcza temu Język Prawdy z Jego wzniosłego Stanu.

O Mój liściu, błogosławionaś za to, że odpowiedziałaś na Moje wołanie, gdy rozbrzmiało w imię Prawdziwego. Poznałaś Moje Objawienie, gdy ludzie sławy pogrążeni byli w jawnie daremnych mrzonkach. Zaprawdę raz po raz zdobywałaś miłosierdzie twego Pana. Dzięki Mu składaj i wysławiaj Go twoją Pochwałą. On zaprawdę jest ze swymi służebnicami i sługami, którzy zwrócili się ku Niemu. Niechaj chwała promienna z Horyzontu Mego królestwa spoczywa na tobie i na tym, kto poprowadził cię na Moją prostą ścieżkę.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego i arabskiego) [93]

Błagamy Prawdziwego, by przystroił swe służebnice ozdobą nieskalaności, godności zaufania, prawości i czystości. Zaprawdę, On jest Wszechobdarzającym, Najbardziej Szczodrym. Wspominamy służebnice Boga w tym czasie i ogłaszamy im radosne wieści znaków miłosierdzia i współczucia Boga oraz Jego troski wobec nich, niechaj będzie wysławiany, i upraszamy Go o wszelką pomoc Jego w dokonywaniu takich czynów, które przyczyną są wywyższenia Jego Słowa. On, zaiste, mówi prawdę i nakazuje swym sługom oraz swoim służebnicom to, co korzyść im przyniesie w każdym świecie Jego światów. On, zaprawdę, jest Wszystkowybaczającym i Litościwym.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego i arabskiego) [94]

Wyjątki z Pism i wypowiedzi ‘Abdu’l-Bahy

Blask promieni Słońca Prawdy jest obfity, a łaski Błogosławionego Piękna otaczają wierzące i służebnice, które osiągnęły pewność. W każdej chwili objawiany jest obfity dar. Służebnice Miłosiernego powinny pochwycić szanse dostępne w tych dniach. Każda winna starać się zbliżyć ku boskiemu Przedsionkowi i szukać łask u Źródła istnienia. Powinna osiągnąć taki poziom i być wspomagana taką mocą, by wypowiedzeniem jednego choćby słowa uzyskać szacunek dla uniżonej osoby, wprowadzić w świat ducha tego, kto go jest pozbawiony, by tchnąć nadzieję w przygnębionego, zapewnić udział w wielkim darze temu, kto nie ma swojej części oraz przekazać wiedzę i wgląd nieświadomemu i ślepemu, a bystrość i czujność opieszałemu i nieuważnemu. Oto cecha służebnic Miłościwego. Oto oznaka niewolnic u Boskiego Progu.

O wy liście, które osiągnęłyście pewność! W krajach Europy i Ameryki służebnice Miłościwego zdobyły nagrodę znakomitości i postępu na arenie mężczyzn, a na polu nauczania i rozprzestrzeniania boskich woni wykazały znakomitą rękę. Wkrótce już wznosić się będą niczym ptaki Zgromadzenia na wysokościach w odległych zakątkach świata, poprowadzą ludzi i objawią im boskie tajemnice. Wy, któreście błogosławionymi liśćmi ze Wschodu, winnyście płonąć jaśniej i podjąć się rozprzestrzeniania słodkich woni Pana oraz recytowania wersetów Boga. Powstańcie zatem i dołóżcie starań, by spełnić nawoływania i rady Błogosławionego Piękna, by urzeczywistnione zostały wszelkie nadzieje i by dolina potoków i sadów stała się ogrodem jedności.

Z wami, mężczyźni i kobiety, niech będzie chwała chwał.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego) [95]

W tym wielkim Cyklu i cudownym Objawieniu wyniesione zostały niektóre kobiety, które były godłami jedności i znamionami jedyności, ponieważ mężczyźni i kobiety w równej mierze otrzymują objawienie boskich darów. „Zaprawdę najbardziej szlachetny spośród was, w obliczu Boga, to najbardziej bogobojny spośród was!5” dotyczy zarówno mężczyzn jak i kobiet, sług i służebnic. Wszyscy pozostają w cieniu Słowa Boga i wszyscy czerpią swą siłę z obfitości Pana. Zatem nie uważaj siebie za nieistotną wątpiąc w to, czego dokonać może służebnica ukryta za zasłoną (…).

Z niezachwianym sercem, pewnym krokiem i elokwentnym językiem powstań rozprzestrzeniać Słowo Boga i powiedz: „O Boże, chociaż siedzę ukryta za zasłoną nieskazitelności i ograniczona jestem woalem oraz wymogami skromności, moją najgłębszą nadzieją jest wznieść sztandar służby i u Twego Świętego Progu zostać służebnicą; dosiąść rumaka i wtargnąć w zastępy nieświadomych, pokonać potężne regimenty i obalić podstawy błędu i występku. Tyś jest Pomocnikiem słabych, Tyś jest Podtrzymującym biednych, Tyś jest Wspomożycielem służebnic. Zaprawdę, Tyś jest Wszechpotężnym i Wszechmocnym”.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego) [96]

Otrzymacie z pewnością potwierdzenia z królestwa Boga, umożliwiając niektórym promiennym liściom pojawić się z olśniewającym blaskiem wśród zgromadzenia tego świata z oczywistymi dowodami i przekonującymi racjami, które ozdobią sprawę kobiet. Udowodnią one, że w tym cyklu kobiety są równe mężczyznom, a nawet, pod niektórymi względami przewyższą ich. Zastanówcie się: w tej cudownej Sprawie liczni byli mężczyźni, którzy wspięli się na wyżyny wiedzy; olśniewająco się wypowiadali, mieli przekonujące dowody, elokwentny język i wspaniałą mowę, lecz błogosławiony liść Jináb-i-Ṭáhirih, ponieważ była kobietą, pojawiła się ze wspaniałym blaskiem i wprawiła w osłupienie wszystkich ludzi. Gdyby była mężczyzną, wcale by się tak nie stało. Zatem powinnyście wiedzieć, że wielkość Sprawy przeniknęła nerwy i żyły świata w taki sposób, że jeśli któraś z liści jest przyciągnięta i zdobędzie mistrzostwo w przedstawianiu racji i świadectw i w wyrażaniu przekonujących dowodów, będzie lśniła w blasku. O promienne liście, przysięgam na Piękno Upragnionego i na Tajemnicę Istnienia, że jeśli będziecie pracować aktywnie na tym polu, to co spływa od Błogosławionego Piękna będzie się odbijało niczym słońce w zwierciadłach serc. Wasz postęp zdumieje wszystkich.

Przyciągnięte liście nie powinny, spotykając się ze sobą, mówić tylko o temperaturze pogody, zimnie wody, pięknie kwiatów i ogrodów, świeżości trawy i płynącej wody. Powinny raczej ograniczyć swoje dyskusje do wychwalania i wysławiania oraz do wygłaszania dowodów i racji, cytowania wersetów i tradycji i do wydawania jasnych świadectw, tak, by wszystkie domy ukochanych przemieniły się w miejsca spotkań dla lekcji nauczania Sprawy.

Jeśli tak czynić będziecie, niebawem to, co spływa od Królestwa zostanie tak ujawnione, że każda ze służebnic Miłosiernego stanie się przejrzystą księgą objawiającą tajemnice Pana Miłosierdzia.

Niechaj na Was spoczywa chwała chwał.
(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego) [97]

W tym cudownym Objawieniu łaski Chwalebnego Pana udzielone zostały służebnicom Miłosiernego. Powinny one zatem, niczym mężczyźni, zdobywać nagrody i wyróżniać się w swojej dziedzinie, aby zostało dowiedzionym i stało się oczywistym, że przenikający wpływ Słowa Boga w tym nowym Objawieniu spowodował, iż kobiety równe są mężczyznom, i że na polu prób przewyższą one innych. Zatem, prawdziwe niewolnice Błogosławionego Piękna muszą być ożywione duchem uniezależnienia się i odświeżone powiewami przyciągania. Z sercami przepełnionymi miłością Boga, z duszami radującymi się dzięki niebiańskim dobrym nowinom i z największą pokorą i skromnością, niechaj przemówią elokwentną mową oraz chwalą i wysławiają Wielkiego Pana, ponieważ one są przejawami Jego szczodrości i ozdobione koroną wspaniałości.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego) [98]

Błogosławione, błogosławione jesteście, ponieważ zorganizowałyście spotkania duchowe i zajęłyście się przedstawianiem boskich dowodów i świadectw. Dla poparcia jawnego Światła Sprawy pochłonięte jesteście dowodzeniem prawdy przy pomocy rozstrzygających argumentów i dowodów opartych na świętych pismach przeszłości. To cel wielce szlachetny, a ta pielęgnowana nadzieja przyczyną oświecenia wszystkich ludzi i narodów.

Od początku istnienia do dzisiejszego dnia, w żadnym z minionych cyklów i objawień, nie ustanowiono nigdy zgromadzeń dla kobiet ani nie prowadziły one nigdy zajęć w celu rozpowszechniania nauk. Jest to jedna z cech charakterystycznych tego wspaniałego Objawienia i tego wielkiego stulecia. Na pewno powinnyście dążyć do udoskonalenia tego zgromadzenia i zwiększać waszą wiedzę o rzeczywistości niebiańskich tajemnic, tak aby, jeśli Bóg pozwoli, w krótkim czasie kobiety stały się takie same jak mężczyźni; przejmą one pozycję wiodącą wśród uczonych, każda będzie miała płynny język i elokwentną mowę i będzie lśniła na całym świecie jak lampy przewodnictwa. Pod pewnymi względami kobiety mają zdumiewające zdolności; i tak przyciągnięte spieszą ku Bogu, i żarliwe są w swym płomiennym ku Niemu oddaniu.

Mówiąc krótko, spędzajcie wasze noce i dni na studiowaniu świętych Wypowiedzi i na zdobywaniu doskonałości. Zajmujcie się zawsze rozważaniem tych spraw. Kiedy spotykacie się ze sobą, przekazujcie sobie radosne wiadomości i napawajcie się wzajem nadzieją z powodu potwierdzenia i obfitości Pradawnego i Wiecznie Żywego Pana. Niech każda wysuwa dowody i świadectwa, i rozmawiajcie o tajemnicach Królestwa, tak, by prawdziwy i boski Duch przenikał ciało uwarunkowanego świata, i by tajemnice wszystkich rzeczy, czy to minionych czy przyszłych, stały się otwarcie oczywiste i pełne blasku.

O ukochane służebnice Boga! Nie rozważajcie waszych obecnych zasług i zdolności, raczej skoncentrujcie wasze spojrzenie na łaskach i potwierdzeniach Błogosławionego Piękna, ponieważ Jego wiecznotrwała dobroć uczyni z rośliny nic nie znaczącej drzewo błogosławione, przemieni miraż w chłodną wodę i wino; spowoduje, że zapomniany atom stanie się samą istotą bytu, a ktoś niewiele znaczący uczonym w szkole wiedzy. Ona umożliwia kolczastemu krzakowi wydać kwiaty a ciemnej ziemi urodzić pachnące i bogate hiacynty. Ona przetworzy kamień w rubin drogocenny i napełni morskie muszle lśniącymi perłami. Ona pomoże początkującemu uczniowi stać się wykształconym nauczycielem i umożliwi kruchemu embrionowi objawić prawdziwość wersetu: „Niech będzie błogosławiony Bóg, najlepszy ze stwórców”6. Zaprawdę, mój Pan ma władzę nad sprawami.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego) [99]

W dniu dzisiejszym obowiązkiem każdego, czy to mężczyzny czy kobiety, jest nauczać Sprawy. W Ameryce kobiety prześcignęły mężczyzn pod tym względem i przejęły przewodnictwo na tym polu. Dokładają więcej starań w prowadzeniu narodów świata i większe są ich wysiłki. Są umacniane boskimi darami i błogosławieństwami. Mam nadzieję, że na Wschodzie służebnice Miłosiernego również uczynią taki wysiłek, objawią swe moce i okażą swoje zdolności (…).

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego) [100]

Teraz jest czas, by przemawiać i wygłaszać mowy, czas, by nauczać i dawać świadectwo. Rozluźnij twój język, objaśniaj prawdy, udowodnij słuszność wersetu: „Miłosierny! On nauczył Koranu”7. Duch Święty przemawia przez najgłębszą treść ludzkiego języka, Duch Boga pragnący wspólnoty z duszą ludzką odkrywa prawdy, Wierny Duch zapisuje a potwierdza Duch Pradawnego Dni.

Przysięgam na to Niezrównane Piękno, które jest w Niewidzialnym Królestwie, że kiedy liście rozluźnią swe języki w chwale i wysławianiu Wszechmiłującego Pana i w nauczaniu Sprawy Króla Pana, zgromadzenie Królestwa i mieszkańcy Niewidzialnych Krain będą słuchać i wołać okrzykami najwyższej radości i uniesienia.

Chwała niech będzie tobie i każdej służebnicy, która jest stała w Przymierzu.

(Z Tablicy tłumaczonej z j. perskiego) [101]

O służebnico Boga! (...) Matkom muszą być dane boskie Nauki i skuteczne rady i muszą być one zachęcane, by pragnęły nauczać swe dzieci, ponieważ matka jest pierwszą nauczycielką dziecka. To ona musi, na samym początku, karmić nowonarodzone z piersi Wiary Boga i Prawa Boga, by boska miłość weszła weń już z mlekiem matki i była z nim do jego ostatniego tchnienia.

Jak długo matka nie wywiąże się z kształcenia swoich dzieci i nie poprowadzi ich od początku po właściwej drodze życia, nauka, którą otrzymają później, nie odniesie pełnego skutku. Jest obowiązkiem Zgromadzeń Duchowych zaopatrzyć matki w dobrze zaplanowany program nauczania dzieci, pokazujący jak, od dzieciństwa, dziecko musi być doglądane i uczone. Te wskazówki muszą być dane każdej matce, by służyły jej jako przewodnik, tak, by każda uczyła i wychowywała swe dzieci w zgodzie z Naukami.

(Selections from the Writings of ‘Abdu’l-Bahá, 113.1–113.2) [102]

(...) nie wolno nam robić różnic pomiędzy poszczególnymi członkami ludzkiej rodziny. Nie wolno nam uważać żadnej duszy za jałową czy upośledzoną. Nasz obowiązek polega na kształceniu dusz, tak, by lśniło w nich Słońce darów Boga, a to jest możliwe poprzez siłę jedności ludzkości. Im więcej miłości jest wyrażonej wśród ludzkości i im silniejsza potęga jedności, tym większe będzie to odbite światło i objawienie, ponieważ największym darem Boga jest miłość. Miłość jest źródłem wszystkich darów Boga. Dopóki miłość nie posiądzie serca, nie objawi się w nim żadna inna boska szczodrość.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 15) [103]

Pokrótce, przyjęcie pozycji wyższości przez mężczyznę będzie ciągle przygnębiające dla poczucia godności kobiety, jak gdyby jej osiągnięcie równości było niemożliwe z założenia stworzenia; aspiracja kobiety do postępu będzie wskutek tego hamowana i stopniowo straci ona nadzieję. Przeciwnie, musimy przyznać, że jej zdolności są równe, nawet większe niż mężczyzny. To ją zainspiruje nadzieją i ambicją, a jej podatność na postęp będzie się ciągle powiększać. Nie wolno jej mówić i wpajać, że jest słabsza i gorsza w zdolnościach i możliwościach. Jeśli uczniowi się powie, że jego inteligencja jest mniejsza niż jego kolegów ze szkoły, jest to bardzo duża trudność i przeszkoda dla jego postępu. Musi być zachęcany do robienia postępów przez stwierdzenie: „Jesteś jak najbardziej zdolny i jeśli dołożysz starań, osiągniesz najwyższy poziom”.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 76–77) [104]

Cel, w skrócie, jest taki: jeśli kobieta będzie w pełni wykształcona i będą jej dane przysługujące jej prawa, zdobędzie zdolność do wspaniałych osiągnięć i udowodni, że jest równa mężczyźnie. Ona jest zastępczynią mężczyzny, jego dopełnieniem i współpracownicą.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 136) [105]

Rzeczywistość rzeczy została objawiona w tym promiennym wieku, a to, co jest prawdziwe musi wypłynąć na powierzchnię. Między tymi realiami jest zasada równości mężczyzny i kobiety – równe prawa i przywileje we wszystkich sprawach odnoszących się do ludzkości. Bahá'u'lláh ogłosił tę rzeczywistość ponad pięćdziesiąt lat temu. Lecz podczas gdy ta zasada równości jest prawdą, tak samo jest prawdą, że kobieta musi dowieść swych możliwości i uzdolnień, musi okazać dowody równości. Musi się stać biegła w sztukach i naukach i udowodnić swymi dokonaniami, że jej zdolności i możliwości były tylko ukryte. Demonstracje siły, jak te, mające teraz miejsce w Anglii, nie są ani stosowne, ani skuteczne dla sprawy kobiet i równości. Kobieta musi poświęcić swoją energię i zdolności w szczególności naukom przemysłowym i rolniczym, próbując pomóc ludzkości w tym, co jest najpotrzebniejsze. W ten sposób okaże swoją zdolność i zapewni uznanie równości w zrównaniu społecznym i ekonomicznym. Niewątpliwie Bóg umocni ją w jej wysiłkach i staraniach, ponieważ w tym wieku promiennym Bahá'u'lláh ogłosił rzeczywistość jedności świata człowieczego i zapowiedział, że wszystkie narody, ludzie i rasy są jednym.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 283–184) [106]

Równość płci zostanie ustanowiona proporcjonalnie do zwiększonych możliwości przyznanych kobietom w tym wieku, ponieważ mężczyzna i kobieta są na równi odbiorcami zdolności i darów od Boga, Stwórcy. Bóg nie zrządził różnicy między nimi w swym doskonałym celu.

(The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by ‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912, str. 300) [107]

Kobiety muszą się starać bardziej doskonalić, aby pod każdym względem dorównać mężczyznom. Ich szybki rozwój jest niezbędny, zwłaszcza tam, gdzie pozostały w tyle, aby mężczyźni docenili ich umiejętności i talent.

W Europie kobieta osiągnęła większy postęp niż na Wschodzie, ale dużo jeszcze zostaje do zrobienia! Kiedy studenci kończą rok szkolny, zdają egzaminy, których rezultat określa ich zdolności i nabyte umiejętności. Tak będzie też z kobietami: ich działalność pokaże ich wartość. Nie będzie trzeba potwierdzać tego słowami.

Spodziewam się, że kobiety zrobią szybki postęp zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie, aż ludzkość osiągnie w ten sposób doskonałość.

Dobroć Boża jest przeznaczona dla wszystkich i daje każdemu siłę postępu. Kiedy ludzie uznają równość mężczyzn i kobiet, nie będą one zmuszone więcej walczyć o swe prawa! Jedną z zasad Bahá’u’lláha jest więc równość płci.

Kobiety powinny zdobyć się na jak największy wysiłek, aby osiągnąć siłę ducha oraz zwiększyć mądrość i świętość, żeby dzięki swej światłości i gorącemu pragnieniu osiągnąć jedność rodzaju ludzkiego. Muszą pracować z dużym entuzjazmem i rozszerzać Nauki Bahá’u’lláha wśród ludzi, aby promienne światło Bożej Dobroci opromieniło dusze wszystkich narodów świata!

(Mowy paryskie. Przemówienia wygłoszone przez ‘Abdu’l-Bahę w 1911 roku, Skonpres, 2011, 50:11-15) [108]

Wyjątki z listów napisanych przez Shoghiego Effendiego

Rozważając sytuację kobiet bahaickich w Indiach i Birmie i ich przyszłą współpracę z mężczyznami w administracyjnych pracach Sprawy, czuję, iż nadszedł czas, by te kobiety, które już dostosowały się do zwyczaju panującego w Indiach i Birmie i odrzuciły zawoalowanie, powinny nie tylko otrzymać prawo do głosowania w wyborach lokalnych i narodowych reprezentantów, lecz same powinny być wybierane na członków wszystkich Zgromadzeń bahaickich w Indiach i Birmie, lokalnych czy też narodowych.

Ten stanowczy i najważniejszy krok winien być jednak podjęty z największą starannością i ostrożnością, roztropnością i rozwagą. Należyty szacunek musi być oddany ich rzeczywistym zdolnościom i obecnym osiągnięciom i tylko ci, którzy kwalifikują się najlepiej na członkostwo, czy są mężczyznami czy kobietami, bez względu na ich pozycję społeczną, powinni być wybrani na niesłychanie odpowiedzialną pozycję członka Zgromadzenia bahaickiego.

Ufam, że ta doniosła decyzja okaże się być wielką zachętą dla kobiet bahaickich w całych Indiach i Birmie, które, mam nadzieję, powstaną i będą starać się najlepiej, jak mogą, by zdobyć lepszą i głębszą wiedzę o Sprawie, by wziąć udział aktywniej i systematyczniej w ogólnych sprawach Ruchu i okażą się pod każdym względem oświeconymi, odpowiedzialnymi i sprawnymi współpracowniczkami swych towarzyszy – mężczyzn w ich wspólnym zadaniu postępu Sprawy w ich kraju.

Niech sobie w pełni uświadomią swą wielką odpowiedzialność w tym dniu, niech zrobią wszystko, co w ich mocy, by uzasadnić wysokie nadzieje, które żywimy dla ich przyszłości i niech okażą się godne pod każdym względem szlachetnej misji, którą im powierza świat bahaicki.

(27 grudnia 1923 r. do Narodowego Zgromadzenia Duchowego Indii i Birmy) [109]

Kobiety bahaickie mieszkające w kolebce Wiary otrzymały pełne prawa do uczestniczenia w Bahaickich Zgromadzeniach Duchowych tak narodowych jak i lokalnych, usuwając w ten sposób ostatnią pozostałą przeszkodę do cieszenia się pełną równością praw w prowadzeniu spraw administracyjnych Perskiej Wspólnoty Bahaickiej.

(Kwiecień 1954 r., opublikowane w: Messages to the Bahá’í World 1950-1957 (Wilmette: Bahá’í Publishing Trust, 1971), str. 65) [110]

To, by członkowie tej wspólnoty, obu płci i w każdym wieku, bez względu na rasę i pochodzenie, bez względu na to, jak ograniczone jest ich doświadczenie, zdolności i wiedza, powstali jak jeden mąż i uchwycili obydwiema rękami możliwości dane przez Boga zaoferowane im dzięki objawieniom wszechmiłującej, zawsze czuwającej, zawsze podtrzymującej Opatrzności i nadali w ten sposób potężnego rozpędu siłom napędowym, które w tajemniczy sposób kierują działaniami tej świeżo zapoczątkowanej, nieopisanie mocnej, obejmującej świat Krucjacie, jest jednym z najdroższych życzeń, które kochające i pragnące serce żywi dla nich w tym wielkim punkcie zwrotnym w losach Wiary Bahá’u’lláha na kontynencie amerykańskim.

(20 czerwca 1954 r. do Narodowego Zgromadzenia Duchowego Stanów Zjednoczonych, opublikowane w: Citadel of Faith: Messages to America 1947-1957 (Wilmette: Bahá’í Publishing Trust, 1980), str. 132) [111]

Wyjątki z listów i telegramów napisanych przez Powszechny Dom Sprawiedliwości

Rozważając kwestię, którą poruszyłeś w swoim liście, (...) że ruch wyzwolenia kobiet w (...) zajmuje skrajne stanowiska, które mają wpływ na wrażliwe młode kobiety bahaickie, uważamy, że byłoby pomocne, gdyby wasze Zgromadzenie podkreśliło wyjątkowe stanowisko, jakie zajmują kobiety należąc do Wiary Bahá’í szczególnie poprzez udział w administrowaniu jej sprawami na skalę lokalną i narodową.

(9 kwietnia 1971 r. do Narodowego Zgromadzenia Duchowego Stanów Zjednoczonych) [112]

‘Abdu’l-Bahá podkreślił, że: „Wśród cudów, które wyróżniają to święte objawienie znajduje się ten, że kobiety wykazały większą odwagę niż mężczyźni wstępując w szeregi Wiary”. Shoghi Effendi stwierdził dalej, że ta „odwaga” musi z czasem „być okazywana bardziej przekonująco i zdobyć dla ukochanej Sprawy zwycięstwa bardziej poruszające niż każde z tych, które do tej pory osiągnęła”. Chociaż, oczywiście, cały świat bahaicki jest zobowiązany do zachęcania i pobudzania żywotnej roli kobiet we wspólnocie bahaickiej jak i w szerszym społeczeństwie, Plan Pięcioletni szczególnie wzywa osiemdziesiąt Narodowych Zgromadzeń Duchowych, by organizowały działania bahaickie dla kobiet. Podczas obecnego roku, który został wyznaczony „Międzynarodowym Rokiem Kobiet” jako obejmująca cały świat działalność Narodów Zjednoczonych, bahaici, szczególnie w tych osiemdziesięciu narodowych wspólnotach, powinni zainicjować i wdrożyć programy, które zachęcą i przyczynią się do szerokiego i równego udziału kobiet we wszystkich dziedzinach życia wspólnoty bahaickiej, tak, by poprzez swe dokonania przyjaciele pokazali wyróżnienie Sprawy Bożej na tym polu ludzkich usiłowań.

(25 maja 1975 r. do wszystkich Narodowych Zgromadzeń Duchowych) [113]

SZCZEGÓLNIE WZYWAMY KOBIETY BAHAICKIE, KTÓRYCH ZDOLNOŚCI W WIELU KRAJACH PRZEWAŻNIE NIEWYKORZYSTANE I KTÓRYCH POTENCJAŁ SŁUŻENIA SPRAWIE TAK WIELKI, BY POWSTAŁY I POKAZAŁY WAGĘ ROLI, KTÓRĄ MAJĄ ODEGRAĆ NA WSZYSTKICH POLACH SŁUŻBY WIERZE.

(24 marca 1977 r. do wszystkich Narodowych Zgromadzeń Duchowych) [114]

Młodzież zawsze była na czele pracy nauczania, a teraz nasze serca radują się widząc kobiety w tak wielu krajach, gdzie poprzednio ich zdolności były w dużej mierze niewykorzystane, oddające swą kompetentną służbę życiu wspólnoty bahaickiej.

(Riḍván 1978 r. do Międzynarodowego Zjazdu Bahá’í) [115]

W sercu wszystkich działań, życie duchowe, intelektualne i wspólnotowe wierzących musi być rozwijane i pielęgnowane, wymagając: dalszego prowadzenia z większym zapałem rozwoju Lokalnych Zgromadzeń Duchowych tak, by wywierały one swój korzystny wpływ i przewodnictwo na życie wspólnot bahaickich; pielęgnowanie głębszego zrozumienia bahaickiego życia rodzinnego; bahaickie kształcenie dzieci łącznie z prowadzeniem regularnych zajęć bahaickich, a tam, gdzie konieczne, założenie szkół zapewniających oświatę podstawową; zachęcenie młodzieży bahaickiej do nauki i służby; i zachęcenie kobiet bahaickich do korzystania w pełni ze swych przywilejów i odpowiedzialności w pracy dla wspólnoty – aby stosownie dały świadectwo pamięci Największego Świętego Liścia, nieśmiertelnej bohaterki okresu Objawienia Bahá’í, ponieważ zbliżamy się do 50. rocznicy jej odejścia.

(Naw-Rúz 1979 r. do bahaitów świata) [116]

Równość mężczyzn i kobiet w obecnym czasie nie jest powszechnie przestrzegana. Na tych obszarach, gdzie tradycyjna nierówność ciągle tamuje jej postęp, musimy przejąć przewodnictwo w praktykowaniu tej bahaickiej zasady. Bahaickie kobiety i dziewczęta muszą być zachęcane do brania udziału w działalności społecznej, duchowej i administracyjnej swych wspólnot.

(Riḍván 1984 r. do bahaitów świata) [117]

Wzywając lokalne i narodowe wspólnoty bahaickie, by sponsorowały szeroki zakres działań, które przyciągną uwagę ludzi ze wszystkich sfer życia do różnych tematów odnoszących się do pokoju, takich jak rola kobiet (...).

(23 stycznia 1985 r. do wszystkich Narodowych Zgromadzeń Duchowych) [118]

Wyjątki z listów napisanych w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości

Dom Sprawiedliwości uważa potrzebę, by kształcić i wspierać kobiety w ich pierwszej odpowiedzialności jako matek za doskonałą okazję do organizowania działalności kobiet. Wasze wysiłki powinny skoncentrować się na tym, by im pomóc w ich roli jako nauczycielek wschodzącego pokolenia.

(29 lutego 1984 r. do Narodowego Zgromadzenia Duchowego Wysp Mariańskich) [119]

Zasada równości między kobietami i mężczyznami, podobnie, jak inne nauki Wiary, może być skutecznie i uniwersalnie ustanowiona między przyjaciółmi, kiedy jest wprowadzona w połączeniu ze wszystkimi innymi aspektami życia bahaickiego. Zmiana jest procesem ewolucyjnym wymagającym cierpliwości wobec samego siebie i innych, pełnego miłości nauczania i upływu czasu, kiedy wyznawcy pogłębiają swą wiedzę o zasadach Wiary, stopniowo odrzucają długotrwałe tradycyjne postawy i postępowo dostosowują swe życie do jednoczących nauk Sprawy.

(25 lipca 1984 r. do indywidualnego wyznawcy) [120]

VI. Literatura

Bahá’u’lláh, Słowa ukryte, Wydawnictwo Bahá’í, 2018.

Bahá’u’lláh, Tablice Bahá’u’lláha objawione po Kitáb-i-Aqdas, wersja elektroniczna 2019, bahairesearch.com.

‘Abdu’l-Bahá, Selections from the Writings of ‘Abdu’l-Bahá. Haifa: Bahá’í World Centre, 1978.

‘Abdu’l-Bahá. The Promulgation of Universal Peace: Talks Delivered by‘Abdu’l-Bahá during His Visit to the United States and Canada in 1912. Wilmette: Bahá’í Publishing Trust, 1982.

‘Abdu’l-Bahá, Mowy paryskie. Przemówienia wygłoszone przez ‘Abdu’l-Bahę w 1911 roku, Skonpres, 2011.

‘Abdu’l-Bahá. ‘Abdu’l-Bahá in London: Addresses, and Notes of Conversations London: Bahá’í Publishing Trust, 1982.

Shoghi Effendi. Messages to the Bahá’í World, 1950-1957. Wilmette: Bahá’í Publishing Trust, 1971.

Shoghi Effendi. Citadel of Faith. Wilmette: Bahá’í Publishing Trust, 1980.

Bahá’í Education, a compilation. Haifa: Bahá’í World Centre, 1976.

Family Life. London: Bahá’í Publishing Trust, 1982.

‘Abdu’l-Bahá on Divine Philosophy. Compiled by Isobel F. Chamberlain. Boston: The Tudor Press, 1917.

Esslemont, John Ebenezer, Bahá’u’lláh i nowa era, Hajdany, Narodowe Zgromadzenie Duchowe Bahaitów w Polsce, 1992.

Słowa miłości, Esslemont Verlag, 2011.

1 Tablica ta skierowana była do pani Pocohontas w Waszyngtonie. Wedle Fáḍil Mázandarání adresatką tej Tablicy była czarna kobieta. Zobacz Tárikh-i-Zuhúru’l-Ḥaq, tom. 8, część 2, str. 1209 (Ṭihrán: Bahá’í Publishing Trust, 132 B.E.). Jak wynika z archiwów Narodowego Zgromadzenia Duchowego Stanów Zjednoczonych w historii waszyngtońskiej wspólnoty bahaickiej pan Louis Gregory wspomina czarną bahaitkę, panią Pocohontas Pope, która prawdopodobnie jest tą samą osobą. Pani Pope dowiedziała się o wierze bahá’í od Almy i Fanny Knobloch oraz Josepha i Pauline Hannen. W chwili obecnej nie ma innych informacji na temat pani Pope.

2 Z innych fragmentów wynika jasno, że ograniczenie członkostwa tylko do mężczyzn tyczy się wyłącznie Powszechnego Domu Sprawiedliwości, nie zaś narodowych i lokalnych Domów Sprawiedliwości.

3 Biblia Tysiąclecia, Rodz. 1, 26.

4 Fragment ten znajduje się pod numerem 76 w niniejszej kompilacji.

5 Qur’án, 49:13, Koran w przekładzie J. Bielawskiego

6 Qur’án, 23:14, Koran w przekładzie J. Bielawskiego

7 Qur’án, 55:1-2, Koran w przekładzie J. Bielawskiego

---------------

------------------------------------------------------------

---------------

------------------------------------------------------------